Trots op mijn twee kinderen

Ik besefte me net dat ik als sinds april geen blog meer geschreven heb. 

Ik merk ook dat ik steeds meer van de babytijd af kom  te staan. Mijn kinderen zijn nu 6 en 2,5 jaar. En mijn gezinnetje is compleet.

Als ik niet meer zwanger zou hoeven zijn en de zekerheid had dat ik net zo'n makkelijk kind als mijn zoontje zou krijgen, dan zou ik een derde nog wel overwegen. Maar beide is niet mogelijk. Dus het is goed zo.

En het is ook steeds leuker zo.

Mijn dochter heeft na ruim 5 jaren heftigheid een bepaald soort rust gevonden... Eindelijk speelt ze lekker alleen. Eindelijk gaat het samenspelen met vriendjes op een natuurlijke manier. Eindelijk stelt ze vragen en zegt ze wat ze voelt. Alsof ze 5 jaar heeft vast gezeten in haar lichaam met haar gedachtes.

Zou ze dan toch niet zo ' anders'  zijn als dat ik dacht?

Hierdoor krijg ik eindelijk wat ruimte voor mezelf. Voor de rest van het gezin. Voor mijn man. 

En in combinatie met ons nieuwe huis in de nieuwe buurt...

Het gaat gewoon lekker hier :) en ik heb dus weinig te melden...

Maar ik ben er wel vaak en lees ook regelmatig de berichten :)