Emotionele week...

Meiden, ik zie het effe niet meer zo zitten...

We zitten nu in ronde 11 en nu op dag 18 nog geen eitje te bekennen, terwijl ik de afgelopen maanden ovulaties heb gehad die mooi op tijd waren.

Heb de huisarts gebeld of ik evt een doorverwijzing zou kunnen krijgen naar de gyn en die vertelde mij dat ik nog niet in aanmerking kwam voor verder onderzoek omdat ik in ronde 5 spontaan zwanger raakte. Dit eindigde in een miskraam. In principe ben ik nu in ronde 6 beland na mijn miskraam en de dokter zei dat het gem 6 tot 12 maanden duurt voordat je zwanger raakt en dat ik nog even alles nog op zijn beloop moet laten en kijken of ik niet alsnog op de natuurlijke manier zwanger kan raken. Dus kunnen nog een half jaartje aan tobben.

Lekker dan! Zat ik niet echt op te wachten maar kon haar niet overhalen....

Merk dat elke keer als ik ongi word en de klap krijg er moeilijker overheen kan zetten als toen we net begonnen. 2 vriendinnen van mij hebben pas verteld dat ze volgend jaar een kindje verwachten en mijn beste vriendin is afgelopen vrijdag bevallen van een gezonde zoon. Ook dit helpt niet. Het is ook zo moeilijk om te begrijpen waarom zij wel al in de 2e ronde zwanger raakten ( heel toevallig ) en alles goed ging en bij mij niet.

Niet dat ik het ze niet gun hoor, ik gun het ze van harte. Maar het is zo verdomde moeilijk om blij voor ze te zijn, terwijl mijn lichaam zo toe is om een nieuw wondertje op de wereld te zetten.

Niemand, op mijn beste vriendinnen na, weten dat we bezig zijn met de 2e. Als we het er wel eens gewoon over hebben dan zeggen mensen soms tegen me van dat het niet zo erg zou zijn als het niet lukt om een 2e kindje te krijgen, want je hebt al een gezonde zoon.... Zo stom! Mijn gezinnetje is nog niet compleet en al heb je 1, 2, 3 of meer kinderen, het maakt niet uit. Die drang is zo groot, en sterk... Maar goed.

Maar ja dan denk ik aan alle meiden die er ook lang over hebben gedaan of er nog steeds alles aan doen om zwanger te worden en dan weet ik dat ik niet de enige ben en dan ben ik blij dat ik dit soort emoties met jullie kan delen... Daar word ik weer blij van :-)

Liefs Ramona