Lieve Joas welkom

Lieve Joas,
Welkom op de wereld.

Na net de reacties gelezen op mijn andere blog, wil ik zowieso mijn bevallingsverhaal schrijven. Niet voor hen, maar voor mij zelf. 
 

Zondag 2 Oktober wordt ik wakker. ik heb slecht geslapen en vanaf een uur of 4 ben ik al wakker. Ineens wordt het mij te heet onder de voeten, of hoe je dat zegt. ik kan niet goed leven met het idee dat ik nu niet weet hoe het met hem in mijn buik gaat! Ik bespreek dit met mijn vriend en hij zegt dat ik dan moet bellen naar het ziekenhuis voor overleg. Hij moet werken dus hij moest weten of wij eerder konden komen, dit was mijn vraag aan het ziekenhuis. Heel veel besproken, en uiteindelijk gezegd de afgesproken tijd te komen om 16.00 uur, dus vriend ging aan het werk en kwam iets eerder thuis. We hebben wel alles in de auto gedaan en de kindjes naar mijn ouders gebracht, nadat we ook met hun hadden overlegd of ze konden oppassen. 

2 oktober 1600 uur. We zijn in het ziekenhuis en we krijgen een ctg en een echo. Joas lag goed, nja 10 cm van de uitgang af, en werd zelfs nog even goed gedraaid. het was een klein stukje, dus dat durfde ze wel aan. Na een half uur aan het ctg, kreeg ik weer een echo en daar lag meneer weer in een stuit. Dit bleek dus nog alle kanten op te kunnen gaan. We hebben veel gepraat en toch aangegeven dat ik niet meer naar huis wil. Ik wil ingeleid worden, maar wel op een rustige, gecontroleerde manier . Dit kon en na het voelen of er al wat gaande is, maken ze daarna een plan.

Ik heb geen ontsluiting en mijn baarmoedermond zit nog ver weg. Dus er kan geen ballon worden geplaatst en helemaal al geen vliezen gebroken worden. Dus stap 1 wordt tabletjes inbrengen!! Dit doen ze normaal niet in de avond, maar ze beginnen toch. Het werkt al snel en ik krijg pijnlijke harde buiken,, ik krijg een warme doek en beweeg veel door het ziekenhuis. Laat op de avond gaat mijn vriend naar huis en krijg ik nog een ctg. Helaas werd ik pas om half 12 opgehaald, en lig ik er minimaal tot 1 uur. Ze hebben besloten niet nieuwe tabletjes er in te doen omdat het behoorlijk rommelt en ik mag die nacht slapen op een verloskamer. Ik ga nog voor het slapen aan, onder de douche en daarna slaap ik van 2 tot 4, helaas daarna weer gerommel, en blijf ik wakker. Ik bericht al met mijn vriend maar die slaapt nu nog. Tegen 7 uur wordt ik terug gebracht naar de andere kamer waar ik vandaan kwam. Daar krijg ik ontbijt en krijg ik contact met mijn vriend, gevraagd of hij niet te vroeg wil komen, doe rustig aan en vertel hem een update. Hij komt tegen half 10 en ik heb krijg nieuwe tabletjes. W relaxen samen en kijken filmpjes op de telefoon. Ik wordt na de lunch moe en ik ga even slapen, mijn vriend gaat even naar buiten in de zon.
Ik wordt om 13.50 wakker en ik heb weer heftige pijnlijke buiken met nu wel een korte tijd er steeds tussen. Ik merk dat ik hier ineens van schrik en app mijn vriend waar hij is, dat ik op de knop wilde drukken maar er niet bij kwam. Uiteindelijk wel zelf er uit gekomen en gealarmeerd. Ik vroeg om een warme doek, en dit ging ze halen. ondertussen was hij er al. Voor ze terug komt, breken ineens mijn vliezen! Eh oke, nog maar een keer gedrukt en nu kwamen ze niet zo snel. Toevallig liep er iemand op de gang van een kamer af en zeg dat ik denk dat mijn vliezen zijn gebroken! ze haalt haar collega en die zegt oh je moet gelijk gaan liggen, want je weet niet of hij al is ingedaald.

Ik krijg 4 mensen om mij heen, ik heb nog steeds weeen die elkaar rap opvolgen. Ik wordt gecontroleerd en krijg een echo, ja hij ligt nog steeds in een stuit maar wel een goede stuit, hier kan ik mee bevallen. Oke, heb ik ontsluiting? Ja 3 cm ontsluiting en hij is ingedaald met zijn billen. Ik word met een rolstoel weg gebracht naar de verloskamers en ik krijg een infuus alvast voor het geval het nodig is. Ik ben gesetteld en ik heb maar korte pauzes tussen de weeen die best hefitg zijn. het is inmiddels rond 3 uur smiddags, dus 1 uurtje verder en ik heb nog contact met mijn kindjes thuis om te vertellen dat het gaat gebeuren vandaag, Ik kan niet de hele tijd praten aangezien de weeen best aanwezig zijn dus mijn vriend vult aan. Ook bel ik mijn verloskundige en die komt er aan. 

Helaas heb ik ook rug weeen en krijg ik die niet weg gezucht. Gelukkig mag ik proberen de weeen op te vangen in bad, dus bad wordt gevuld en ik ga er in. Helaas werkt dit niet en wil ik er heel snel weer uit. Ik wordt afgedroogd en ik geef ook al aan dat ik beroerd ben, dus ik sta al te overgeven voor ik het door heb. Gelukkig eerst in de was bak want ik kan geen bakje vinden, over het algemaan heb ik wel een aantal keer gespuugd, soms ook wel lekker want dan waren de weeen een stuk minder te voelen, want ik moest mij focussen op het spugen. Tegen 17.00 uur kreeg ik persdrang, mijn verloskundige was er inmiddels ook al en gaf gelukkig veel tegendruk op mijn rug. want rugweeen zijn verscrhikkelijk!!

Ik wordt gecheckt en ik krijg groen licht, ze hadden wel verteld dat ik het beste op handen en knieen kan bevallen met een stuit bevalling. Dit was zo raar, en lukte ook niet tijdens die weeen, dus ik stond geleund over het bed heen en probeerde iets te buigen door mijn benen. ik had zelf al een idee dat het niet snel ging lukken. Ik heb een aantal keer geperst maar het voelde niet goed/fijn. Joas kreeg het zwaar ondertussen en moest flink herstellen tijdens mijn persweeen, die trouwens wel veel aanwezig waren. De andere gynacoloog kwam binnen en wilde ook voelen, dus ik moest op bed. Dit was helemaal niet lekker en duurde ook erg lang voor ik op bed kwam, dit deed namelijk zoveel pijn. De druk van onderen deed dat ik niet eens kon zitten. Zij gevoeld, en gaf aan dat er helemaal nog geen volledige ontsluiting was. 8 a 9 cm maar. Dus de keuze was, of ik hield het nog vol, maar mocht niet meer mee persen, wat onmogelijk is als je constante persween hebt, of ik moest NU een keizersnede. Ik keek mijn verloskundige aan, die zei, kan je ze nog weg puffen? ik riep, doe maar een keizersnede. 

Ik was kapot, ik kon niet meer en ze wilden ook graag dat ik snel die keizersnede kreeg want Joas had het nog zwaarder. Gelukkig konden we al snel weg en moest ik de keizersnede ondergaan! Dit was op dat moment de beste keuze en ik kreeg een middel waardoor mijn weeen minder werder. Ondertussen moest ik rustig zitten, rustig kon niet, en zitten ook amper. Heel even is het gelukt en toen konden ze gelukkig ook snel de ruggeprik zetten. ik moest liggen op een heel smalle plank voor mijn gevoel, mijn linkerbeen gleed ook vaak weg. ja ik kon hem niet tegenhouden. Ik kreeg een katheter, das vreemd want normaal zet ik die zelf bij mensen. 

Mijn vriend kwam in zijn mooie pakje eindelijk bij me zitten en ze gingen beginnen. Joas moest er snel uit!! 

Dat hebben ze ook snel gedaan, er werden foto,s gemaakt en toen ik later nog eens terug keek, zag ik 1 foto waarbij Joas op een groene kleed lag, en hij lag er precies zo bij als Noa*, die helaas daar niet leefde. 
Joas heeft het ook maar net gered. Zuurstofgebrek gehad, vocht moest er uit zijn keeltje gehaald worden en hulp bij ademen, gelukkig herstelde hij snel, voor zover dat kon en mocht hij even bij me zijn. Hij heeft 3 dagen niet gehuild, zo onder de indruk was hij en moest echt bijkomen.

Ik heb nog lang daar gelegen en nog 2 uur op de uitslaapkamer. 9 uur in de avond mocht ik terug met nog half verdoofde benen. Ik heb ondertussen dat ik werd terug gereden, nog overgegeven. Op de kamer ook nog een aantal keer. Ik moest van de zuster de volgende dag wel echt beter drinken want mijn urine was geconcentreerd, ja vind je het gek. ik spuug alles uit. Gelukkig mocht ik de hele avond verliefd kijken naar Joas. Hij lag daar zo mooi in zijn bakje.

De eerste dag na mijn keizersnede, ben ik niet uit bed geweest. Ik mocht dat wel proberen maar ik had echt nog te veel pijn. ik zag het zelf al niet zitten om dag 3 naar huis te gaan. Maar uiteindelijk ging het thuis beter dan verwacht. Blijven bewegen is echt belangrijk maar voldoende rust nemen ook!