Bevallingsverhaal

Dinsdag 18 november

Eindelijk 40 weken zwanger! Dat is niet eerder zou bevallen was allang duidelijk, omdat ik met Rylana één week overtijd was bevallen. Dus gingen we ook nu daarvan uit, kon het alleen meevallen... Ik had een afspraak staan bij de verloskundige voor de controle. Bij de assistente maakten we een vervolg afspraak, maar ik wist al zeker, die ging toch niet door ;) Maar goed we moeten er toch een maken... Tegen de verloskundige vertelde ik dat ik niet gestript hoefde te worden, want het was allemaal wat gevoelig down under. Ik kon een afspraak maken tijdens het spreekuur mocht ik van gedachte veranderen diezelfde week. In de avond kreeg ik wat menstruatieachtige krampen en de volgende dag in de ochtend rommelde het ook wat aan. Om het wat meer testimuleren wellicht leek dit mij een goed moment om toch gestript te worden. Nadat ik de verloskundige had gebeld, kon ik de volgende dag terecht in de ochtend.

Donderdag 20 november 2014 - 9:00
Voordat ik naar de verloskundige ging, even snel Ry afzetten op het kinderdagverblijf en snel door naar de verloskundige. Want zoals altijd was ik weer eens bijna te laat, ochtenden zijn nooit mijn sterkte punt, vooral niet als ik geen 'verplichtingen' heb. Uiteraard wilde Ry perse die ochtend niet dat ik wegging, de schat! Alsof ze wist ik zie mama vandaag niet meer.

Eenmaal bij de verloskundige was het natuurlijk nog de vraag of ik gestript kon worden.. Want een week geleden zat alles nog potdicht. Maar ze had goed nieuws! Ze kon me strippen en ik had al 2 cm ontsluiting, nog 8 te gaan dacht ik! Dat ze me goed heeft kunnen strippen voelde ik zelf ook duidelijk. Rond 10/11 uur ging het goed rommelen her en der en ik kreeg goede hoop.. Maar stiekem probeerde ik niet te enthousiast te worden, want wat als ik bij die ene percentage zat dat het weer ging afzakken... Dus nog snel het huisje opgeruimd, de was gedaan. Maar het leek averechts te werken, want het leek inderdaad af te zakken. Ondertussen was het al 2 uur in de middag en ik ging maar even mijn dagelijkse dutje doen, dacht ik. Juist toen ik rustig ging liggen begon het gerommel weer.. Om half drie ben ik het gaan timen en de weeën kwamen om de 6 min en duurden 1 min lang. Dat heb ik even 1 uur lang liggen timen en besloot om onder de douche te gaan. Eens kijken wat dat ging doen.. Ze waren dan wel te doen, maar aangenaam gevoel gaf het mij niet. Onder de douche leek het niet beter op te worden. Besloten om de verloskundige te bellen dat het begonnen was. Volgens haar moest ik nog even afwachten tot het om de 3 á 4 min zou komen en dan even bellen, want dit konden ook de voorweeën zijn als aanleiding van het strippen. Dat klonk als onzin in mijn oren, want ik wist wat ik voelde toch.... Ik ging er maar mee akkoord want daar kwam weer een wee aan... Snel mijn moeder ook gebeld, want die moest er natuurlijk wel bij zijn. Omdat ze hier half uurtje vandaan werkt, was het natuurlijk handiger haar al op de hoogte te stellen. Want mocht ze na het werk naar huis gaan, was dat andere koek, ze wonen namelijk in België ruim uur hier vandaan. Ik wist ook niet wat ze moest doen, na het werk naar mij of eerst naar huis en dan naar mij toe komen.. We zouden het aankijken.

Ondertussen was het al iets over 4 en ik vond de pijn niet meer zo heel leuk.. Mijn moeder belde om te mededelen dat haar collega's vinden dat ze gelijk naar mij moet komen, dus ze zou er over een half uurtje zijn. Ja prima, doei tot zo *auw auw auw*... Dus daar lag ik dan op bed de weeën op te vangen en te wachten tot half 5, want dan zou R thuis komen en mijn moeder. Eindelijk was hij thuis en daar lag ik dan te creperen hahah. 'Ik ben echt een mietje' zei ik heel zielig nog tegen hem.. Hij moest voor mij een warme kruik maken en alles klaar zetten.. Bleek uiteindelijk de kruik kapot te zijn gesprongen en daar ging mijn pijnverlichting... De weeën werden steeds heftiger en de bedoeling was om de verloskundige om 5 uur te bellen, maar de pijn werd steeds heftiger... Na kwartiertje liet ik R de verloskundige te bellen. Ondertussen kwamen de weeën ook om de 3,5 min.

Binnen tien minuten was de verloskundige er en ik bleek al 5 cm te hebben. R probeerde nog snel opvang te regelen voor Ry, ik liet het ook lekker aan hem over want ik had wel even wat anders aan mijn hoofd. Mijn moeder was niet zo van dat thuis bevallen en zag me liever in het ziekenhuis bevallen. Ze vroeg dus aan de verloskundige of ze wel vaker een thuisbevalling had gedaan, hahahha. Ja, al 20 jaar lang' antwoordde zij :') Na de bevalling heeft ze dan ook mijn moeder alles laten zien wat er in haar koffer zat. Beademing ect ect... Tja dat thuisbevallen, dat kende ze natuurlijk niet.

De verloskundige vroeg of ze de vliezen kon breken, maar de pijn zou wel heftiger worden. Nog heftiger wilde ik het niet hebben en weigerde het. En even later vroeg ze het me nog een keer met de mededeling dat de pijn dan wel erger wordt maar dat het dan wel sneller zal gaan. Nou dat het sneller zou gaan heeft me uiteindelijk wel over de streep gehaald. Ik had al 7/8 cm en ze brak rond 10 voor half 6 mijn vliezen. Daarna deelde R mee dat hij Ry ging wegbrengen, hij had opvang geregeld bij een vriendin van mij. WAT? Nee, was de reactie van mijn verloskundige. Ze kan zo bevallen of het kan nog 2 uur duren, maar straks mis je de bevalling nog. Maar tja we hadden niemand om Ry op te halen en haar weg te brengen. Hij zou in ieder geval alles zo snel mogelijk doen zei hij, zo terug riep hij nog toen hij de deur uit ging.

10 voor 6 vroeg ik mijn moeder of ze mijn telefoon kon pakken want ik wilde R bellen om te vragen waar hij bleef. Hij was onderweg en zou binnen 5 á 10 min thuis moeten zijn. Maar zodra ik ophing, voelde ik persdrang. Neeeeee, ik moet poepen zei ik heel zielig!! Gewoon aan toegeven zeiden ze beide, nee dacht ik echt niet hahah. Maar ik kon het toch echt niet tegen houden dus gaf ik er idd aan over. Gelukkige hoefde ik niet te poepen, maar dat was toch echt de persdrang hahha. Toen zei de verloskundige; Volgende wee heb je je kindje. Maar ik hoorde volgende WEEK. Ik dacht eerst nog even van, ze zit te dollen oid, sarcsme dat het wel snel gaat ofzo. Maar toen zei ik toch; VOLGENDE WEEK? LoL, nee volgende wee! Nog even het weggelachen en ondertussen drong het tot door dat R niet bij de geboorte zal wezen. Maar dan is deze pijn over dacht ik, snel eruit persen dan maar.. En daar was ze dan om 17.53, Feliza Rayènne, 3495 gram en 51 cm. Ik heb haar zelf aangepakt en wauw, ik heb echt even 5 min na de geboorte nog liggen puffen.. Mijn mams heeft de navelstreng doorgeknipt en iets voor 6 hoorden we de bel gaan. Daar kwam kersverse papa en de kraamhulp aangelopen naar boven.. R kon niet geloven dat hij de geboorte heeft gemist. In principe heeft hij de bevalling ook niet meegekregen.

Ik ben reuze trots op mezelf dat ik de hele bevalling zelf heb gedaan, de verloskundige stond erbij en keek ernaar, zoals ze dat omschreef. En dan als eindresultaat zo'n prachtig meisje. Ik ben he-le-maal verliefd op mijn kleine mini mensje! Ze is zo verschrikkelijk schattig...

Wij zijn samen dan ook dolgelukkig met onze kleine meisje en Rylana is ook een super trotse zus die haar maar al te graag kusjes en knuffels geeft! Telkens wanneer Feliza huilt sust ze haar en als mama niet snel genoeg bij Feliza is, komt Ry dat wel even vertellen; Mama, baby uilt... haha zo schattig :) En dan vertel ik haar dat ze haar zusje maar moet troosten en dan zegt ze; Sssttt niet nodig, sssttt. hahhaah, je hart smelt dan toch!? Ze helpt mij ook graag met het verschonen van Feliza en geeft de luier aan, wil de speen geven aan Feliza. Ook al wil Feliza liever mama's pink.. Ondertussen is kleine Feliza al 4 kilo ze groeit dus zo gezegd super op mama's melk! Donderdag zal ze alweer 3 weken zijn en wat hou ik toch zo ontzettend veel van haar, gelijk vanaf de eerste seconden! ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Mijn hartje smelt als ik mijn twee meiden samen zie!