Vanalles

Hey lieve meiden,

Hier weer eens een berichtje van mij..
Afgelopen weken druk gehad, feestdagen, verjaardagen en een hoop stress helaas..
Met mij gaat het up en down.. ik heb dagen dat ik me super voel maar de dagen dat ik me niks waard vind,
worden steeds vaker en langer..
Mijn lieve martijn is sinds vanavond terug naar de kazerne.. hij heeft 2 weken vakantie gehad en die heeft hij met mij doorgebracht..was super..heel vreemd nog allemaal maar was wel fijn..
Dus nu weer afkicken, dat hij overdag werkt en savonds niet meer elke avond bij me zal zijn..
Morgen zijn we 3 maanden samen.. zucht..
De tijd is gevlogen..
Met me meisje gaat het ook wel goed.. Al heeft ze wel last van het heen en weer gaan tussen 2 huizen..
Ik heb der de afgelopen weken dan ook maar weinig gezien.. ze is veel bij haar vader geweest..
Nu komt ze morgen als het goed is weer lekker naar mama.. En boh wat kijk ik er naar uit..
Lekker met zijn 2tjes..
Veel kan ik niet vertellen over me meisje helaas, maar een ding is zeker.. Ze doet het goed voor in welke situatie ze nu zit..
Ikzelf daarin tegen.. ja hoe moet ik het uitleggen..
Zoals ik al schreef de ene dag gaat het super en daarna lange dagen van donkere wolken..
Ik merk dat ik moe ben, moe van het gedoe tussen mij en haar vader, moe van de pijn en vooral moe van de stress en mijn continue wisselende emoties..
Dagenlang wil ik alleen maar huilen, al probeer ik het niet al te laten merken aan de buitenwereld,
of aan me kleine meisje..
Wel is er hoop in zicht.. Aanstaande 13 febr wordt ik opgenomen in adelante, hoensbroek voor de revalidatie therapie.. Het is nog even aanzien of het me uberhaupt wel gaat helpen, vandaar dat ik ter observatie kom voor 3 weken, ik heb zelf aangegeven niet elke dag heen en weer te kunnen reizen, dit haal ik financieel niet maar ook fysiek gewoon niet..Aangezien ik dat elke ochtend en avond met de trein moet en hier in huis ook gewoon alles door gaat natuurlijk.. Dus wordt ik 5 dagen per week intern opgenomen..
Ik ben blij dat ik na 3 jaar lang pijn, gestress, verdriet en emoties eindelijk geholpen wordt, of ja geholpen ze gaat nu van dichtbij kijken wat ze voor me kunnen doen..

Geestelijk zit ik wel nog dagelijks klem door van allerlei dingen...
Mijn hoofd is zoo moe van alles van het afgelopen jaar dat ik vaak huilend in slaap val..
Ook hiervoor moet ik binnekort iets gaan zoeken, want ik wil zo graag weer normaal kunnen functioneren..
Of ja normaal zullen jullie wel denken dat bestaat niet?
Nou voor mij wel..
Ik wil opnieuw kunnen beginnen, me leven weer goed op de rails te krijgen, werk vinden wat ik fysiek en geestelijk aan kan.. Weer kunnen spelen met de kleine zonder steeds mijn grenzen te moeten verleggen omdat ik eigelijk teveel pijn heb..
Samen naar de speeltuin..kunnen slapen en de volgende dag wakker worden met het gevoel dat ik ook daadwerkelijk geslapen heb..in plaats van me net zo moe voelen als dat ik in bed stapte..

Zucht wat een gedoe allemaal..
Voor de rest ja.. niet veel anders..
Dan al het hier bovenstaande..

Tot gauw weer

liefs meek