Ik ben wel zo in de war...
Ik zou niet meer over me vriendin schrijven
maar ik heb zown veel verdriet..
En ik merk dat ik hierdoor gewoon op ben..
Ik heb gevochten tot op het laatst om haar te helpen
maar ze ziet het niet
Ze ziet niets meer..
Ik ben zo op.. Ik weet het echt niet meer..
Ben ik zown slechte vriendin geweest al die jaren?
5 jaar vriendschap.. zonder 1 keer ruzie..
En dan gebeurt er dit..
De grote ruzie ooit..
Ik kan niet meer.. ik geef het op
Maar mijn hart wilt het niet...
Blijf ik dan vriend loos?
Ik zit hier alleen maar te huilen en te huilen
Niks helpt...
Ik ben eerlijk nog nooit zo verdrietig geweest..
zelfs niet om me broer...
Maar dit.. dit voelt alsof ze mijn hart vastheeft
En er telkens even in een mes in steek..
Telkens dacht ik dat we op weg waren naar het goed te maken
maar ze frustreert me zo..
Het enige wat ze doet is zeggen dat ik slecht ben...
Wat moet ik nou denken.. die meid kent me zo goed..
en dan ben ik slecht?
Ik ben het zo zat die vriendschappen die altijd eindigen op niks..
Die altijd zorgen dat ik moet blijven vechten en het nooit zin heeft...
Het doet me wel zown verdriet...
Alsof ik mijn arm heb moeten afstaan..
Mijn beste vriendin... die ik nu nooit meer zal spreken...
Ik ben zo bang dat ik in stort nu...
Alles komt tegelijk...
Wat moet ik toch
reacties (0)