Dat het zo erg zou zijn...:( Grote broer worden....

Pfff zit ik ff potje te janken op de bank..

Ons 2 de manneke is bijna 3 weken..

Mn zoontje van bijna 3 jaar is vanaf dag 1(geboorte broertje) veranderd is een stil terug getrokken ventje..

Hij is voor zn broertje onzettend lief niets geen jarloers gedrag ofzo maar tegen over mij en mn man en mn ouders die we bijna dagelijks zien is hij echt letterlijk 180 graden omgedraait..stil,onzeker niet meer alleen spelen en op de bank zitten voor zich uit staren enzo.. rare zenuwachtige trekjes in zn gezicht.. ik herken mn eigen kind niet meer zie dat hij totaal niet lekker in zn vel zit.. wat we ook doen..hem er bij betrekken,leuke dingen doen,extra aandacht kadotjes, tijd alleen met mama..niets helpt!

Vanmorgen toen ik hem van de peuterspeelzaal haalde vertelde de juf dat hij heeel anders is en niet lekker in zn vel zit..2 weken geleden belde de juf  of we hem op konden halen want hij was niets anders dan aan het huilen.. wou na mama en de baby toe...

Nu is me wel verteld door andere mamas dit kon gebeuren maar zo erg??

Pffff ik mis mn vrolijke uitbundige drukke mannetje.. dit doet me zoveel verdriet om hem zo te zien... wat moet ik nu doen? word dit wel weer "normaal"???