11. 2012

Maandag ben ik gewoon alweer 37 weken zwanger van ons 2e wonder. Wat  is de tijd enorm snel gegaan.... 11 maanden geleden, in november 2011 besloten wij voor een 2e kindje te gaan, 2 miskramen gehad en daarna gelijk weer zwanger, overwachts want we wilden net onderzoeken gaan starten waarom ik toch steeds die miskramen kreeg. Het was niet meer nodig.... een gezond vruchtje had zich alweer genesteld en zit nu alweer 37 weken in mijn buik.

Trots en dankbaar ben ik, dat ik dit kind ook heb kunnen voldragen. Dat er strakjes weer netjes `a therme´ op mijn ziekenhuisgegevens staat en dat ik hem-haar naar alle waarschijnlijkheid direct mee naar huis mag nemen. Het voelt alsof ik de finisch heb gehaald, wat in zekere zin natuurlijk ook zo is. Alhoewel het nu natuurlijk zomaar nog een week of 3/4 kan duren. Mijn gyn laat me niet langer lopen dan 40 weken dus dat is een fijn gevoel. Na de 41 weken worden de risicos groter en aangezien dit kind al groot geschat wordt, hoeft ie ook niet onnodig lang te blijven zitten.

Mijn eerste werd geboren na 39wkn en 5 dgn en ik verwacht gewoon niet dat onze tweede eerder gaat komen. Dus nee, ik zit niet thuis te wachten tot het begint. Voor week 39 zie ik het gewoon niet gebeuren. Eigenlijk is er nog niets wat erop duidt dat ik al binnen nu en 3 weken ga bevallen. Bij mijn eerste had ik veel voorweeen en harde buiken. Nu zijn ze harde buiken wel wat freqenter geworden de laatste tijd en heb ik, met name s nachts, nog wel eens een verdwaalde voorwee, maar niks wat vergelijkbaar of ook maar in de buurt komt van een echte wee.

Spannend vind ik de bevalling wel, maar ik zie er totaal niet tegenop. Ik hoop het deze keer weer zonder pijnstilling te kunnen doen, en het liefst nu zonder knip of scheur!! En ik hoop natuurlijk dat de bevalling op een gunstig tijdstip en dag begint ivm mijn zoontje en mijn man.

We zullen zien hoe het gaat lopen. Ik geniet nog even van de ongemakken en het gezellige soms pijnlijke getrap en geschommel in mijn buik. Deze zwangerschap vliegt voorbij.... maar ben onderhand wel enorm nieuwsgierig naar t kleine wonder in mijn buik.