Zo voelde ik me 2 weken geleden eindelijk weer fit na al die zwangerschapskwaaltjes als misselijkheid en vermoeidheid.. Zo voel ik me nu weer compleet gesloopt!
Ik ben ondertussen 20 weken zwanger en mijn buik is ongeveer even groot als bij 30 weken zwangerschap-van-Jolie. Nu draag ik Jolie heel veel. Godzijdank is zij tenger en weegt ze iets meer dan 10 kilo maar die 2 trappen op sloopt me steeds weer. In onze vrije tijd zijn we continu bezig met klussen ivm de verhuizing over een paar maanden. Het oude huis moet nog worden verkocht en dus eerst worden afgemaakt. En ook leeggemaakt! Dus veel dozen inpakken, plinten leggen, schilderen etc.. En grote schoonmaak voor elke bezichtiging.
Nu had ik voor alles eindelijk weer wat energie maar sinds 2 weken is er iets met Jolie. Wij weten alleen niet wat. Overdag is haar gedrag te verklaren met de peuterpuberteit. De ene keer is ze een engeltje, het volgende een bengeltje. Een warme maaltijd wordt bijv geweigerd en door de kamer heen gesmeten maar ze doet alles voor een Danoontje. Ze kan heerlijk spelen en tutten, maar een uur later hangt ze aan je en moet je continu met haar mee (Waarom heb ik haar ooit de woorden "Kom-kom"geleerd??) en gaat ze dreinen en krijsen als ze haar zin niet krijgt.
's Avonds kan ze heel moeilijk doen met naar bed gaan, maar andere avonden gaat ze zonder morren slapen. Maar wat het echte probleem is: Ongeveer de helft van de nachten wordt ze na een paar uur wakker en draait ze zich niet om om verder te slapen, maar besluit opeens te gaan huilen. Ze is dan echt ontroostbaar en heeft ook echt dat haar stem overslaat in haar huiltje alsof ze verschrikkelijke pijn heeft. Het is geen aanstelhuil maar een hartverscheurend geluid.
We hebben ondertussen alles geprobeerd:
1) Laten huilen: na een uur huilde ze nog even hard. Als ze toch in slaap valt, wordt ze heel snel weer wakker (na een kwartiertje) en huilt weer verder
2) Troosten op haar kamer met een flesje, een liedje of gewoon rondlopen: Soms helpt het tijdelijk, maar meestal totaal niet en krijst ze nog harder op het moment dat je wegloopt
3) Bij ons in bed nemen: Slapen ho maar! Het huilen wordt wel afgewisseld met stille momenten maar ze blijft niet op bed liggen en struint de kamer door op zoek naar iets te doen. Als je zelf in slaap valt maakt ze je wakker
4) Naar beneden om te spelen: Huilen wordt afgewisseld met braaf spelen maar van slapen blijft geen sprake
5) Naar beneden en tv kijken samen: Na een tijd als ze heel moe is blijft ze wel braaf op de bank zitten. Vannacht viel ze na een hele zware nacht om 7 uur in slaap bij Telekids
6) Paracetamol geven: Ze krijst alsof ze wordt verkracht bij het inbrengen en slaapt na een uur nog altijd niet. Als ze daarna een keer in slaap valt, lijkt ze wel iets langer te slapen (zo'n 3 uur)
7) 's Nachts in bad: Maakt geen verschil. Ze huilt nog even hard zodra ze in haar bed ligt.
Het is niet elke nacht raak: Vorige week hebben we 3 spooknachten gehad maar in het weekend sliep ze weer 3 nachten door. Deze week 1 goede en 2 slechte nachten..
Overdag slaapt ze wel normaal (zo'n 2 uur achter elkaar). Ze heeft geen koorts. Ze lijkt soms pijn in haar mond te hebben, maar ik zie echt niks doorkomen. Ze heeft bij eerdere tanden en kiezen nooit zoiets gehad (ze moet nu nog 4 hoektanden en 4 kiezen). En meestal begint ze de nacht dus wel met een slaapje van zo'n 2/3 uur waarna het drama pas begint..
Iemand ideeen over wat er aan de hand is en tips hoe we dit kunnen oplossen?
Ik ben gebroken en mis vandaag en morgen weer werkdagen doordat de griep mij heeft overmeesterd in deze oneerlijke strijd in een oververmoeid en zwanger lichaam.
xxx
reacties (0)