Deja vu: echo
Ik moest om kwart over 10 weg en we hadden besloten om met het hele gezin te gaan. Maar om 10 uur werd Jolie opeens heel huilerig en zeurderig en overduidelijk moe. Ik heb haar toen toch maar een flesje gegeven en in bed gelegd waardoor mijn vriend niet mee kon naar de vk.
Hij vond het maar niks want wilde ook graag de eerste aanblik van ons tweede kind zien, maar helaas.
Uiteindelijk heeft hij niet veel gemist want het was precies hetzelfde als ons allereerste vk-bezoek, nog in 2008. Ik had dezelfde vk (die ik gek genoeg bijna altijd heb gehad ookal zijn er 5 vk's). En weer mocht ik al snel liggen voor de echo omdat de computer niet deed wat zij wilde, en we dus de volgorde maar om gooiden. Eerst een uitwendige echo. Op zich was het goed zichtbaar: Mijn baarmoeder was duidelijk vergroot en er in zat wel iets. Maar ik zag meteen dat er iets miste: een kloppend hartje..
De vk bleef maar zoeken en kon ook het hartje niet vinden. Aan de hand van mijn test wisten we zeker dat ik tenminste 7,5 week zwanger moest zijn, dus het hartje zou er moeten zijn. Toen toch maar inwendig gaan kijken. Maar daar zagen we precies hetzelfde. Mijn baarmoeder heeft het formaat wat hoort bij 8,5 week zwangerschap maar het vruchtje het formaat van 6,5 week. Het klopt dus weer van geen kant.
Er is 95% kans dat ik weer (mijn 3e) een miskraam krijg. Volgende week terugkomen om het nog even te checken. En goed oppassen voor de combi koorts en bloedverlies (ik heb nl al een paar dagen koorts).
Ik moet zeggen dat het iets minder hard aankomt dan de eerste keer. Toen was ik er totaal niet op voorbereid. Maar toch spatten ook nu weer dromen uiteen. Gelukkig doet het iets minder pijn omdat ik een geweldige en gezonde dochter heb en ik weet dat mijn lichaam het kan. Ooit zal het dus zo ver zijn. Maar toch doet het pijn om weer een vruchtje en een droom te moeten verliezen.
Ook om dit kind vloeien mijn tranen weer rijkelijk, hoe ongepland zijn/haar komst ook was: welkom is hij/zij altijd geweest.
xxxxxx
reacties (0)