6 maanden..

6 maanden geleden... was ik zoooooo chagerijnig! Oh wat had ik het gehad met die zwangerschap! Die dikke buik, slechte slapen, angst voor de bevalling (en totaal ruptuur), bang om voorgoed dik te blijven en vooral: die hormonen!!

Ik heb mijn 41e week vooral ruziend doorgebracht. Iedereen die maar bleef vragen wanneer ik eindelijk zou gaan bevallen, iedereen op bb die me voor ging.. Alle horrorverhalen die in mijn hoofd rond begonnen te spoken. "Een dezer dagen zul je de ergste pijn van je leven meemaken.."

En natuurlijk de nieuwsgierigheid.. Ik heb heel mijn zwangerschap geprobeerd geen voorstelling van mijn baby te maken omdat ik bang was dat het zou tegenvallen, dat ik te hoge verwachtingen had. Ik verwachtte dus vooral een huilbaby, dat kon tenslotte niet anders aangezien ik heel wat heb afgehuild in die 9 maanden. Dat moest toch impact hebben.. Maar die laatste weken werd ik zo nieuwsgierig.. hoe zou ze eruitzien, maar vooral hoe zou ze ruiken, klinken en aanvoelen. Hoe zou het zijn om haar voor 't eerst te zien, vast te houden, aan de borst te krijgen? En hoe ging ik in godsnaam een baby uit mijn vagina persen??

Maar vrijdag een halfjaar geleden is het me gelukt. Gelukkig snapte ik niet meteen hoe ik moest persen waardoor ze net niet meer op mijn vaders verjaardag werd geboren, maar gewoon haar eigen dag heeft. (0.34u geboren) En de pijn? Die was niet zo erg als ik had gevreesd.. Hij bleef alleen te lang aanhouden (bevalling duurde ruim 20 uur, waarvan 6 uur met ruggeprik). En totaal niet uitgescheurd of ingeknipt waardoor ik meteen weer fit was na de bevalling.

En toen de kennismaking! Ik was verbaasd.. ze was zo anders dan enige andere baby die ik had gezien en veel mooier dan ik had verwacht. En dat huiltje was zo schattig... En die ogen keken meteen al nieuwsgierig rond vanaf het eerste moment. En die geur.. haar geur.. die ik nu uit duizenden herken. Meteen leek ze al vrolijk te kijken doordat haar mondhoekjes licht omhoog stonden, na 5 weken al een echt glimlachje en die bleef maar terugkomen. Met 8 weken al hardop lachen en 10 weken al schaterlachen. En wat is Jolie dol op lachen.. Ze lacht bijna continu! En dat terwijl ik had gerekend op een huilbaby. Wat 'n geluk..

En nu dus al bijna 6 maanden. Mijn lijf? Heb ik weer terug.. Ik ben zelfs lichter dan voor de zwangerschap. En het moederschap? Dat gebeurt echt vanzelf! Bij mij niet a la minute, maar elke dag leek mijn liefde voor haar te groeien en leerde ik haar beter kennen. Al snel haal je de geluidjes en huiltjes uit elkaar en weet je wat ze wilt. Weet je hoe je haar kunt troosten, hoe je haar kunt laten lachen en wanneer ze wil slapen of eten.

Mijn Jolie.. lacht zodra ze aandacht krijgt.. Ze huilt niet, maar kreunt.. Houdt van babbelen, lachen en heel hard gillen..Kan niet slapen met korte mouwtjes omdat ze op haar mouwtje sabbelt bij het in slaap vallen.. Die geen speen wil en precies laat zien wanneer ze genoeg heeft gedronken.. Die als ze moe wordt haar hoofd heen-en-weer schudt alsof ze wil zeggen "nee, ik wil niet slapen.." Jolie die haar ogen altijd wagenwijd open heeft, maar waarbij de oogkleur een raadsel blijft (op dit moment legergroen, maar het is blauw, grijs, bruin en groen geweest). Jolie die regelmaat wil, wat voor haar chaotische moeder praktisch onmogelijk is (zo weigert ze haar laatste voeding totdat haar bloemverlichting aanstaat). Jolie die altijd moet lachen als ze haar groeimeter ziet, hoe hard ze daarvoor ook moord-en-brand schreeuwde. Jolie die schaterlacht als haar moeder een leeuw nadoet (maar bij anderen hooguit glimlacht). Jolie... Die verantwoordelijk is voor dit gelukkige gevoel.. Ik ben echt het afgelopen half jaar gelukkiger dan ik in jaren ben geweest. Ik zit nog steeds op een roze wolk waardoor ik de helft van de dag met een onnozele grijns rondloop omdat ik besef dat ze echt mijn dochter is en ik mijn leven met haar mag delen en ik haar mag zien opgroeien en ik altijd een bijzonder persoon in haar leven zou zijn.

Ik had van te voren nooit gedacht dat het moederschap zo mooi zou zijn. Ik dacht hard werk, waar je later de vruchten van plukt, maar wat krijg je meteen al veel terug van zo'n bijzonder mini-mensje! Doe mij er nog maar 10!