NU EVEN NIET!!

Lieve meiden,

Zoals velen van jullie al bij week-tot-week hebben gelezen, ben ik gister ingestort op mijn werk.

Vanaf week 26 is mijn vermoeidheid opeens heel extreem. En het wordt steeds erger, afgelopen week kon ik echt bijna niet meer uit bed komen. Alles lijkt me pijn te doen en dan geen enkele energie.. Ik heb continu pijnlijke voeten, heel vaak rugpijn en/of pijn in mijn stuitje, het grootste deel van de dag heb ik harde buiken etc. etc.

Op mijn werk heb ik het niet echt rustig aangedaan. Ik doe een project, wat ik nu sinds juni praktisch alleen doe. Het is een belangrijk project dat echt af zal moeten. Alleen door mijn lage productiviteit en een uitbreiding van de scope van het project lukt het me niet om het af te krijgen. De deadline stond op 30 juni toen door de uitbreiding verlengd tot 31 juli, maar is uiteindelijk verschoven naar 14 augustus en nu lijk ik ook dit niet te redden..

Op mijn werk word ik snel afgeleid en ben erg sloom en dromerig. Om dit een beetje te compenseren maak ik werkdagen van zo'n 10 uur. Op de weg terug naar huis moet ik echt moeite doen om wakker te blijven. En deze week voelde ik opeens dat het niet meer zo door kon gaan. Dinsdag zat ik naar mijn computerscherm te staren en kon wel janken omdat ik me bedacht hoeveel ik nog moest doen en hoe weinig puf ik had. Toch bleef ik weer tot 7 uur..

Gister voelde ik me hetzelfde en sleepte ik me weer als zombie voort maar toen vroegen mijn collega's of het wel ging. Ik zag er zo moe uit.. En de sluizen openden zich.. Het leek net of alles er in 1 klap uit kwam en ik was te moe om het tegen te houden. Conclusie: Dit kon niet meer.

Ik heb met mijn opdrachtgever gesproken en die raadde mij aan om met de vk te gaan praten. Hij staat open voor alles. Wat heel relaxed is, aangezien er 100,- per uur voor mij wordt betaald op dat project. Hij snapt het als ik helemaal moet stoppen en hoopt dan dat ik volgende week een soort overdracht zou kunnen doen, maar hoopt vooral op andere oplossingen zoals kortere dagen, minder dagen of vanuit huis werken.. Een overdracht is zo aan het einde vh project natuurlijk niet echt wenselijk.. Maar hoe dan ook heeft ie heel duidelijk aangegeven dat mijn gezondheid nu eerst komt. Ik ben dus erg blij met zijn reactie en begrip.

Vandaag daarom thuis gebleven en naar de vk gegaan. Zij gaf aan dat het duidelijk is dat ik niet lang zo door kan gaan, omdat ik dan heel binnenkort helemaal niks meer kan. Ik moet mijn werk dus op een andere manier gaan doen. Hiervoor moet ik met mijn manager en de ARBO-arts gaan praten. En privé moet ik het ook rustiger aan gaan doen. Dus geen overvolle dagen meer plannen, liefst tussendoor slapen als mijn lichaam er om vraagt etc etc.

Maandag ga ik dus weer naar mijn werk en komt mijn manager daarheen om met mij te praten zodat we een oplossing kunnen vinden. Wordt dus vervolgd..

xx

p.s. Ik werk op detacheringsbasis vandaar dat mijn opdrachtgever manager van een ander bedrijf is dan mijn manager. Ik zie mijn lijnmanager hooguit 1x per 2 maanden.. Mijn opdrachtgever zie ik wel dagelijks.

417 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Sabine2009

    Ik werk ook in consultancy en weet dat het min of meer van je 'verlangt' wordt om meer dan 8 uur per dag te werken. Dat is vaak de cultuur. Maar nu ben je 7 maanden zwanger en kan dat gewoon niet meer en moet je aan jezelf denken, het is niet niks om hoogzwanger nog zoveel te ondernemen! Maar zit er op dit moment niemand op de bank die het werk voor je kan verlichten, of liever nog, over kan nemen??? Sterkte en echt aan jezelf denken hoor.....

  • quil

    Hoe herkenbaar?! Afgelopen periode is het bij mij precies hetzelfde! Had me ook ziek gemeld en ben toen toch weer aan het werk gegaan. Voel me ook zo verrot en zo heel erg moe, weet gewoon echt niet wat ik met mezelf aan moet en kan soms niets anders dan huilen?! Voel me schuldig naar het werk, omdat het me gewoon niet lukt. Ook al werk ik bijna alleen maar thuis, nog is het een drama?! Concentratie is ook minimaal en de dingen die ik doe, moet ik drie keer opnieuw doen met een vertraagd tempo. Zo frustrerend?! Het lijkt ook wel zo'n cirkeltje waar ik niet uit lijk te komen... En dan nog maar zo kort de tijd om alles goed af te ronden en over te dragen, terwijl dat eigenlijk helemaal niet te doen is?!?
    Iedereen die maar roept dat je rustig aan moet doen, maar je verantwoordelijkheidsgevoel is gewoon te hoog om dat te doen.
    Je moet echt naar je lichaam luisteren hoor! Straks heb je alleen maar bedrust?! Daar word je helemaal niet vrolijk van, mag je echt niets meer een tijd lang?! Zelf heb ik altijd het idee dat als ik "leuke" dingen kan doen, ik toch ook gewoon zou moeten kunnen werken... Maar das toch een heel ander verhaal! Fijn dat je opdrachtgever meedenkt, vaak hebben mensen om je heen meer begrip dan je voor jezelf hebt.
    Speel gewoon met iedereen open kaart en kom tot een oplossing waar jij je ook happy bij voelt!
    Heel veel sterkte meis!