Hmmmm is dit raar of ongevoelig

Ik ben ook zo nuchtere droogkloot als jou en daardoor heb ik soms ook wel eens het idee dat er iets 'mis' is met mij. Ik raak niet in extase van het eerste lachje of barst niet acuut in tranen uit van geluk. Dat wil niet zeggen dat ik niet geniet! En anders om ook, ik stap ook makkelijk over moeilijke dingen heen. Ik denk dat het komt door een groot relativeringsvermogen. Ik heb dan nooit een miskraam ervaren maar ik denk dat ik er net zo als jou mee om zou gaan. Als ik abortus had laten plegen had ik anderzijds denk ik wel weer met een schuldgevoel gezeten. Is dat dubbel? Ik weet het niet maar interventie door de natuur ervaar ik toch anders.

Ik denk net hetzelfde als jou... Ik vind zoiets helemaal niet ongevoelig, tis maar hoe je het zelf aanpakt... Ik vind het beter het een beetje an je af te zetten. Een miskraam is inderdaad echt een teken dat het een foutje van de natuur was....

Mijn miskraam was van een geplande zwangerschap,op moment van de miskraam was ik heel verdrietig dat ons meisje niet bij ons mocht zijn maar ik kon al vrij snel een plekje geven en ik ben blij dat de natuur heeft bepaalt dat het niet goed was. Ik ben gecurreteerd op mijn schoonvaders verjaardag en op 14 febr. heb ik een vlinder gekocht en die staat in de kast.6 weken na miskraam werd ik ongesteld en daarna was ik weer zwanger van me dochter F. In mijn omgeving heb ik vele rot opmerkingen gehad dat ik zo snel na miskraam weer zwanger was en ook fijne moet ik er wel bij zeggen. Ik denk er alleen aan rond de datum 17-01 maar verder niks.

Ik denk dat het bij de eerste keer ook komt omdat je niet wist dat je zwanger was toen je de miskraam kreeg...Je hebt dus ook nooit het gevoel gehad iets te hebben wat je later kwijt raakt.. Bij de tweede denk ik dat je direct met je neus op de feiten bent gedrukt omdat je met allemaal ingrepen geconfronteerd werd.
Ik denk dat de situatie anders was geweest als je bijvoorbeeld al een echo had gehad en het gevoel daarbij zou krijgen echt een kindje te dragen, als je het dan verliest voelt het al heel anders....Dus ik vind het niet ongevoelig, ik denk gewoon dat de omstandigheden anders waren...

Ik vind je trouwens niet ongevoelig,jij bent heel nuchter.maar als ik een mk zou hebben toen we graag een kindje wilden zou ik het daar zeker moeilijk mee hebben!

Ik heb op mijn 17e ook een mk gezien,zag het niet als foutje maar wel als verkeerde timing.toch denk ik soms wel,goh stel dat.....
Maar het mooie van mijn verhaal is dat ik toen we in de mmm waren beland iemand sprak die zei dat dat kindje terug zou komen op hele korte termijn....8 dgn later testte ik positief.....

Nee ik denk dat ik ook zo zou reageren. Tenminste zeker als het ongepland was. Bij de 2e weet ik niet maar ik vermoed het wel. Ben zelf ook vrij nuchter. Maar ik kan me wel voorstellen dat als je een tijdje bezig bent met zwanger worden en je bent het dan eindelijk dat het wel een heel andere situatie is.

Voor mij voelt het ook zo. Maar ik moet toegeven dat ik er pas zo naar ben gaan kijken toen ik mijn meid in mijn armen had. Voor die tijd, dacht ik vaak aan mijn miskramen en was ik er ook verdrietig over. Nog steeds vind ik het jammer, maar het is het een of het ander: als een van die zwangerschappen was gelukt, dan was S. er nu niet geweest....

Ik heb nog nooit een miskraam meegemaakt en ik hoop ook dat me dat bespaard blijft. Mijn gedachtes nu zijn dat ik er hetzelfde in zit als jij maar wie weet verander ik ik nog eens van mening.... Maar voor nu denk ik dat het niet voor niets mis gaat en dat de cellen niet goed delen of iets niet de juiste groei doormaakt. Fijn dat de natuur dat dan aangeeft. Ik denk dat het vanaf 12 weken zwangerschap wel ren heel ander verhaal is trouwens......

Ik hoop dat ik het nooit moet meemaken, ik heb ook zo iemand gekend en die heeft moeten afbreken op 12 weken en ze had het er niet zo moeilijk mee. Ze vond het gewoon heel jammer. Ze is dan ook heel realistisch denk ik dan. Ik zou het niet kunnen.
Het enige waar ik het wat moeilijk heb, maar is heel persoonlijk, is dat je zelfs zwanger geraakt met de pil. . Kan jij niks aan doen, mr eigenlijk meer puur jaloezie

ik vind je ook niet ongevoelig......ik denk eigenlijk daarmee het zelfde als jou....hier ook een miskraam gehad....tuurlijk waren we blij met een posi test maar toen op diverse echo's alleen een vruchtzakje te zien was en het met 9 wkn nog net zo was als bij 5 wkn en 6 dgn hadden wij ons er al bij neer gelegd en hielden in ons hoofd dat het kindje niet goed ontwikkeld was en dit net zo als anderen schrijven de natuur is...

beautifulboys.mom natuurlijk je moet het ook echt verwerken op de manier die bij je past! heel veel sterkte!

ik heb zelf ook een mk gekregen met 7 weken.
En ik heb me vaak afgevraagd of ik mezelf niet voor de gek hield. Of ik ook inderdaad een herdenkings-iets moest doen, omdat er zoveel zijn die dat doen...
Maar ik zie het ook net als jou. Ergens in de ontwikkeling van het embryo is het niet goed gegaan en heeft de natuur de zs afgebroken.

Ik begrijp wel als je iets langer zwanger bent dat het anders is. Als je een kloppend hartje hebt gezien ofzo lijkt het me al anders.

Iedereen heeft de vrijheid om met zoiets op zijn eigen manier om te gaan, zolang je anderen niet veroordeeld om hoe zij ermee omgaan. Ik heb geen idee hoe ik in zo'n situatie zou reagern. Ik denk dat ik wel verdrietig zou zijn, maar ik weet niet hoe lang dat zou duren

Zwangereliekje nee ik vind dat iedereen er op zijn eigen manier mee om moet gaan. Maar soms verbaasd het mij wel dat mensen bijvoorbeeld een ballon oplaten op de dag dat ze bevallen zouden moet zijn van een miskraam van 8 wkn. Niet vervelend bedoeld maar gewoon omdat ik er met mijn gevoel niet bij kan. Inderdaad iedereen heeft zijn eigen manier van verwerken en het een plaatsje geven. Het ene is niet beter dan het andere! Misschien is het ene wel wat makkelijker om mee om te gaan dan het andere

Vind jij vrouwen overgevoelig die wel heel veel verdriet hebben van hun miskraam?? Ook nog maanden later? Vast niet... En dus kan ook niemand een oordeel hebben over hoe jij ermee omgaat. Ik ben zelf 1 van de gelukkigen die geen miskraam mee heeft hoeven maken. Maar ik denk dat beide manieren heel normaal zijn. De 1 blijft dit zien als een kindje wat nooit geboren heeft mogen worden, en de ander geeft het op een bepaald moment een plekje (vaak bij een nieuwe zwangerschap die wel goed gaat) en heeft er geen verdriet meer van. Het 1 is niet beter dan het andere.

Jonaez Ezra is overleden met 22 wkn dat vind ik iets heel anders dan een miskraam ik hoop dat je dat ook begrijpt.

jazeker ik ben gelovig en daarom denk ik ook dat onze lieve Heer ons behoed heeft voor bepaalde dingen. Ik was zeker blij met de de tweede zwangerschap en vond het echt erg dat het fout is gegaan maar ik kan een vruchtje van 8 wkn gewoon niet als kindje zien. Sorry!

Iedereen gaat daar op z'n eigen manier mee om. Ik denk ook dat je reactie deels afhangt van hoe religieus je bent. Ik ben niet gelovig en zie het ook als de natuur en bij een miskraam als een fout van de natuur. Als ik na pakweg 16 weken een miskraam zou krijgen, zou ik denk ik wel verdrietig zijn. Dan begin je je kindje te voelen. Ik zou denk ik hetzelfde reageren als jij.

Sorry ff aanvullen. Deze dingen zeg ik natuurlijk niet tegen een ander, omdat het zo gevoelig voor een ander kan zijn en daar heb ik wel begrip voor..

Ik denk precies net als jou. Na mijn oudste heb ik geen anticonceptie geslikt omdat wij al snel een tweede erachteraan wouden en dus volledig de natuur hun gang liet gaan. Ik gaf BV dus een hele onregelmatige menstruatie en toen plots op een morgen toen weer een paar weken de menstruatie was weggebleven werd ik wakker met gigantische pijn, krampen en een weeïg gevoel. Bleek dus een miskraam te zijn.. Heb dit tegen. Mijn vriend gezegd en later nooit meer echt aan terug gedacht of iets van pijn gevoeld qua gevoel. Ik vind mij zelf wat dat betreft ook wel heel hard, jammer dan, volgende keer beter het zal wel niet goed zijn geweest..

Maar deze dingen zeg ik. Natuurlijk nietteg