Vandaag is onze dochter voor het eerst naar de peuterspeelzaal gegaan. Ze is nooit naar een kinderdagverblijf geweest dus dat was erg spannend. Al een paar keer langsgefietst maar steeds gaf ze aan dat ze niet wilde en dat ze bij papa en mama wilde blijven! Vanacht werd ze huilend wakker dat ze echt niet wilde. Mijn hart brak wat nu??
Vanochtend gegaan en niet te geloven ze ging direct spelen toen wij intake gesprek hadden. na een half uur om een kusje gevraagd en daar had ze nog net tijd voor. Buiten voor het raam gezwaaid maar nee hoor mevrouwtje had het te druk.
En dan.... ben je thuis en krijg jen iets uit handen..... Mijn gedachten zijn continu bij haar, tranen wegslikken en hopen dat het nog steeds goed gaat.
Na een half uur telefoon van de peuterspeelzaal... ZIE JE WEL ZE VINDT HET NIET LEUK! Trillend neem ik de telefoon op en de leidster begint te vertellen:
De kinderen moesten een stoeltje pakken en in de kring zetten. F.iene keek rond en pakte snel een stoeltje om niet te laat te zijn. Een jongetje vertelde dat zijn mama een dikke buik had en F.iene vertelde meteen dat haar mama dat ook had en dat er een zusje in zat.
De leidster stond er versteld van dat ze het zo goed doet alsof ze er al jaren komt!!
DAMN WAT BEN IK TROTS OP JOU KLEINE LIEVE GROTE MEID!!
Manlief en ik hadden het wel moeilijk toen we wegreden.... ouderschap is zo mooi maar ook soms zo intens moeilijk!!!!
reacties (0)