Voor de meiden in de medische molen

Misschien komt het door mijn zwangerschapshormonen, misschien komt het omdat mijn nicht met wie ik vandaag een lang gesprek heb gehad en die al 10 jr bezig is met zwanger te raken, misschien komt het omdat ik vandaag een oud klasgenootje zag die haar gehandicapte kindje is verloren en geen kindjes meer kan krijgen....

Maar damn als ik zie wat jullie moeten doorstaan en moeten doen om jullie wens uit te laten komen... ziekenhuisbezoeken, zelf injecteren met hormonen (waardoor je stemmingen veranderd terwijl je nog niet eens zwanger bent), de tegenvallende resultaten....

En dan lees je hier iedere dag blogs met de titel: JOEHOE IK BEN ZWANGER!!

Nee ik kan niet weten hoe dat voelt voor jullie, misschien een klein beetje toen ik eind okt met 7 wkn zwangerschap in het ziekenhuis terecht kwam. De zwangerschap zat in mijn linker eileider en deze is dan ook met het vruchtje verwijderd. Damn wat voelde ik me kut (ja sorry heb net nagedacht maar kan geen betere omschrijving voor die gevoelens vinden) om te horen dat een goede vriendin zwanger was).

Ja ik heb het geluk dat ik snel zwanger raakte daarna en natuurlijk heb ik weer meegedaan met moeders voor moeders want lieve meiden.... iedereen moet het ervaren om een wondertje van jezelf in je armen te krijgen.

dus bij deze geef niet op!!!