Gister avond (19-01-2014) is onze kleine dame na een bezoek aan de h.a.p opgenomen in het ziekehuis, savonds rond 8 heeft ze haar fles gekregen, na netjes te hebben geboerd ect. begon ze als een vis op het droge te happen naar lucht, dr pupillen werden eng groot en ze liep ietswat paarsig aan..uit reactie hierop heb ik haar direct in haar gezichtje geblazen zodat ze weer zou gaan ademe.. maar tevergeefs gebeurde dat niet.. mijn vriend heeft haar overgenomen van me en haar over haar buik en rug beginne te wrijven terwijl ik uit schrik naar mijn buurvrouw rende, die jaren lang op de ambulance heeft gewerkt. gelukkig begon ons dametje na een 40/50 seconde weer te ademen.. maar dit waren de langste seconde van mn leven.. de schrik zat er ook goed in, nu ligt ze aan de monitoren en de zuurstofmeter en is het ( hoe lullig het ook klinkt) wachten op zon volgende aanval zodat ze kunnen achrerhalen waar het vandaan komt.. gelukkig mag ik blijven slapen en zullen we niet voor woensdag naar huis mogen.. en dat terwijl mn zoontje morgen 4jaar word... wat een hel dit, maar gelukkig is ze in de beste handen en ben ik bij dr.. papa komt elke paar uur ook even kijken hoe het gaat, aangezien we net waren begonnen aan de cars kamer van mn zoon ( als verassing) moet hij die wel klaarkrijgen voor hij bij zn papa vandaan komt... to be continued !
reacties (0)