Gezinsuitbreiding.

Na lang wikken en wegen hebben we de knoop door gehakt. We willen gezinsuitbreiding. Maar niet van een kindje maar van een hondje. Ik wilde dit al zooooo lang en man lief ging er nu eindelijk mee akkoord. Onze Tim is nu al bijna 2 en alles wordt makkelijker dus ja, we gaan het doen.

Na veel google, marktplaats en asiels afzoeken uiteindelijk besloten om niet voor een pup te gaan want het zindelijk maken is toch best een grote en lastige klus met een kindje van bijna 2 in huis. We kwamen op een site van een stichting Stichting Aai. Na heel wat gelezen te hebben kwamen we daar een super leuk ondje tegen. Tenminste dat dachten wij :D. Contact opgenomen met de stichting en ze belde netjes terug. Een hele vragenlijst kreeg ik op me af en uiteindelijk zijn we door de raad van de stichting als gezin goed gekeurd om een hondje te mogen adopteren. De hond blijft van de stichting, je adopteerd de hond. Je tekent een contract zodat de dieren nooit in een asiel terecht komen, niet voor de fok gebruikt worden en niet zonder toestemming ingeslapen worden. Kortom voor de beesten is dit heel erg goed! Vorige week zondag zijn we wezen kijken naar het hondje in het gastgezin en het klikte meteen met ons alle 3. We hebben lekker gewandeld, 101 vragen gesteld en toen weer naar huis. Man oh man wat had ik dat beestje toen graag meegenomen maar we hadden besloten omdit niet te doen maar na het bezoek eerst nog na te denken (wij zijn nou eenmaal denkers). Al vrij snel, na nog geen 10 minuten in de auto te zitten was het besluit genomen. We spraken bij thuis komst af om 5 mei het hondje te halen zodat we nog een week alles konden regelen. 

Wat duurt een week lang maar eindelijk was het 5 mei. Op naar het hondje. In de auto op de terugweg leek het net of we niets mee hadden genomen, hij was zo rustig en stil. Bij thuis komst meteen uitgelaten en daarna naar binnen en hij ging op ontdekkingstocht. Al snel had hij in de gaten dat wij zijn baasjes zijn en het met ons moet gaan doen. Hij loopt de hele dag achter ons aan en is een heerlijke kroel kont. 's avonds kwam ons zoontje thuis. Die stond wel even te kijken. Na een weekend logeren komt hij thuis in een nieuwe huiskamer (die hadden we geschilderd, opnieuw ingericht en een sierhaard geplaatst) en ineens een hondje. Maar de klik was er meteen. Meteen samen spelen, kroelen en aaien. 

Nu zijn we inmiddels een paar dagen verder en het is net of het hondje er al jaren is. Hij slaapt rustig, kan goed alleen zijn, geniet van het wandelen, speelt met Tim en ligt lekker te luieren bij ons. Paar kleine streekjes wat we nog af moeten leren maar dat gaat goed komen. Naar boven gaat hij niet meer, dat is er al uit. Nu nog afleren om niet te gaan lounchen in de vensterbank en schooien is ook uit den boze. Vanmiddag met de lunch heeft hij voor het eerst niet geschooid en vanmorgen ook niet achter Tim aan gelopen toen die een koekje had. Het gaat dus goed. Hij weet goed wie de baas is maar uitproberen is nog wel leuk. Kijken hoe ver die kan gaan :D. Zou ik ook doen als ik ergens een nieuw huisje zou krijgen. 

Tim is helemaal blij met de hond en er wordt dan geregeld een kroel gegeven, een speeltje gebracht en samen buiten spelen en op de bank liggen om tv te kijken. Elke dag een wandelingetje van minimaal 15 minuten is ook erg gezellig.

Bij de foto's zal ik wat foto's posten zodat jullie kunnen zien hoe blij we zijn met dit beestje. 

Liefs Monique