Bevallingsverhaal B

maandag 18 februari moet ik om half 10 bij de verloskundige zijn, ze gaan nogmaals een poging tot strippen doen (4 dagen daarvoor konden ze nog nergens bij).
Met veel moeite krijgt ze mijn baarmoedermond vast en kan ze er met een vingertop een klein stukje in maar strippen lukt nog steeds niet.
Ze zegt nog wie weet heeft het ondanks dat het niet lukte toch nog iets getriggerd.

Teleurgesteld haal ik de kinderen weer op bij mijn schoonvader en we haasten ons naar huis om toch nog iets aan school kunnen doen, ondertussen blijft mijn baarmoedermond zeurend pijn doen.

Nadat al het schoolwerk voor maandag gedaan is en we hebben gegeten ga ik even liggen op de bank met de jongste terwijl hij tv kijkt.
Mijn bekken doet nog meer pijn dan anders en ondertussen blijft de zeurende pijn van mijn baarmoedermond door gaan, uiteindelijk besluit ik zelfs 2 paracetamol te nemen om een beetje tot rust te komen.

Uiteindelijk wordt het avond en komt mijn man thuis, hij besluit te koken zodat ik lekker op de bank kan blijven liggen.
We brengen de boys naar bed en gaan lekker samen op de bank hangen, de zeurende pijn blijft en mijn man vraagt een aantal keer of het geen weeen zijn, nee schat die voelen niet zo zeurend.
Ondertussen moet ik nog een aantal keer naar de wc en op een zeker moment denk ik dat ik nu echt wel leeg moet zijn van binnen.
Om half 10 besluit ik naar bed te gaan, moe van alle pijn, mijn man blijft nog even tv kijken.
Eenmaal in bed merk ik dat de zeurende pijn op en af komt, zouden het dan toch weeen zijn???
Na ze een paar keer in mijn hoofd te hebben geteld besluit ik de weeentimer te gaan gebruiken om precies te zijn.
Na een kwartier zie ik dat er ongeveer 2 minuten tussen zit en ze tussen de 20 en 40 seconde duren.
Ik ga terug naar beneden om mijn man te vertellen dat het is begonnen.
Echt lang duren ze niet maar gezien mijn 3e bevalling in totaal maar 3,5 uur heeft geduurd heb ik met de verloskundige afgesproken om te bellen zodra ik door heb dat de bevalling is begonnen.

Om half 11 wordt de verloskundige gebeld en om 11 uur is ze er, de weeen worden langzaam aan sterker en duren ongeveer een minuut.|
Na een inwendige controle blijk ik pas 1 cm ontsluiting te hebben, dat is een tegenvaller als de weeen nu al een minuut duren.
De verloskundige gaat naar huis en spreekt met mijn man af dat hij over 2 uur terug belt om te kijken hoe het dan gaat.
We lichten mijn schoonouders in dat ze er rekening mee moeten houden dat we ze vannacht nog bellen, ook bellen we mijn moeder (en tevens mijn kraamverzorgster) zodat ze weet dat ze haar spullen kan klaarleggen.
Om half 1 duren de weeen 1 tot 2 minuten en zit er ook zo`n 1 tot 2 minuten tussen, mijn man besluit de verloskundige al te bellen.
Om 1 uur is ze er en blijk ik 3 cm te hebben, nog niet veel maar omdat de weeen zo sterk worden besluiten we toch al naar het ziekenhuis te gaan.
Iedereen wordt opgetrommeld en we vertrekken, rond half 2 komen we in het ziekenhuis aan.
Ik wil dolgraag in bad bevallen en gelukkig is deze kamer vrij, het bad wordt snel gevuld en ik ga heerlijk in het bad zitten.

De weeen kan ik hier veel beter opvangen en daardoor wordt de tijd tussen de weeen ook weer langer.
Zodra er een wee is keer ik in mijzelf maar tussen de weeen door kan ik goed meepraten met iedereen.
Ik heb gezegd dat ik zo min mogelijk wil kijken hoeveel ontsluiting ik heb en gelukkig heeft de verloskundige goed opgeslagen, tussendoor wordt wel regelmatig de hartslag van onze dochter gecheckt maar dit omdat onze zoon zijn hartslag weg viel tijdens het persen.
De weeen worden steeds krachtiger en ik probeer alle mogelijke posities om het iets makkelijker te maken.
Terwijl ik om 4 uur op handen en knieen ga zitten komen er opeens vlokjes in het water, mijn vliezen zijn gebroken en gelukkig is het helder vruchtwater.
Ik raak steeds meer in mijn eigen bubbel en kan tussesn de weeen door niet meer praten, de verloskundige besluit om te toucheren om te kijken hoever ik ben omdat ik niks meer kan zeggen.
Dit is om 4.07 en ik heb dan 7 cm ontsluiting, ook voelt ze dat er aan de voorkant nog een randje zit, ik moet dus nog meer op handen en knieen zitten zodat deze verdwijnt.
Om 4,49 kan ik de persweeen niet meer houden en blijk ik volledige ontsluiting te hebben en na 23 minuten persen om 5:14 wordt onze dochter B geboren.

Een totale hands off bevalling wordt het niet helaas want ze de navelstreng om haar nek zitten welke los moet worden gehaald maar daarna legt mijn man haar op mijn borst en bewonderen we haar tot de navelstreng is gestopt met kloppen..
De placenta wordt om 5:40 geboren.

Vanaf de allereerste wee heeft de bevalling 7,5 uur geduurd.
Voor mijn gevoel heel lang (in vergelijking met 5 en 3,5 uur bij de 2e en 3e bevalling).
Verder helemaal geen scheurtjes of schaafwondjes.
 

Achteraf blijkt dat mijn moeder de hele uitdrijving gefilmt heeft (vanaf iets voordat het hoofdje staat tot dat mijn man haar op mijn borst legt), hier ben ik zo blij mee, ik heb nu eindelijk vanaf de andere kant mijn eigen bevalling gezien zoals ik altijd al heb gewild.

Vandaag was dus de laatste kraamzorg dag, 
De week is omgevlogen!
Ze doet het zo ontzettend goed, ze heeft 45 minuten na dat ze geboren is al aan de borst gedronken en de melk was meteen aanwezig.
Ze zit nog net onder haar geboortegewicht van 3380 gram maar heeft ook al 2 dagen doorgeslapen.

Ik ben zo ongeloofelijk trots op onze kleine meid, onze zoons zijn zo verliefd op haar, constant kusjes geven en knuffelen.
Maar dit is echt onze laatste baby, alles wat we nu meemaken maken we voor het laatst mee.

dinsdag 19 januari 2021 om 5:14 is onze dochter B geboren