Bijna een jaar geleden heb ik ook al een blog geplaatst over onze hond, en hoe wanhopig we waren omdat hij steeds binnen plaste. Nu bijna een jaar later, en nog steeds wanhopig over de situatie, was onze hond al weer verder afgetakeld. Hij liep steeds tegen de kasten aan omdat hij het bijna niet meer zag en hij was zodanig incontinent geworden dat hij heel de dag een spoor van plas achter liet. Het was vreselijk moeilijk om de knoop door te hakken want tja hij was verder niet ziek maar hoelang ga je zo nog door, en moeten onze kinderen nou straks in de plas spelen? Nee dat wilde we absoluut niet en ook voor de hond zelf die zelf in zijn eigen bench plaste en daar dan heel de nacht in lag was het ook geen leuk leven meer. Daarom hebben we hem gisteren toch in laten slapen....het is zo verdrietig maar tegelijkertijd zo'n uitzichtloze situatie. De dierenarts kon ook niets meer voor hem doen. Nu is hij in de honden hemel en omdat gister uit te leggen aan onze dochter van 2,5 was erg moeilijk! Het was haar speelkamaraadje en ze was zelf boos op ons omdat we hem niet mee terug hadden genomen. Hopelijk slijt het verdriet met de tijd en kunnen we het een plekje geven. Onze hond word gecremeerd en zijn as komt hier thuis te staan zodat hij toch altijd bij ons zal zijn!
reacties (0)