Voel me soms zo alleen...

Ik ben sinds de geboorte van onze dochter full time moeder.

Ik heb hier bewust voor gekozen, en heb ook zonder enige twijfel mijn baan opgezegt.

Nu bijna anderhalf jaar later, ben ik nog steeds blij met mijn keuze alleen is het niet altijd zo leuk als ik (en waarschijnlijk vele met mij) dacht. Begrijp me niet verkeerd hoor want ik hou zielsveel van mijn dochter en ben blij dat ik haar niet naar het kdv hoef te brengen, maar het is gewoon niet altijd even makkelijk.

Ik voel me vaak behoorlijk eenzaam. Er was eens een tijd dat ik omkwam in de vriendinnen maar die tijd is voorbij. Je wereldje wordt ontzettend klein als je altijd thuis bent en nu met dit weer helemaal. Anders zou ik wel lekker ergens heen gaan op de fiest waar andere zijn maar met die sneeuw ga ik me daar niet aan wagen.

Ik kijk heel de dag (verplicht) teletubbies met mijn dochter en wordt er af en toe echt zo simpel van dat ik denk nou is dit het nou?

Ik zou heel graag mensen willen leren kennen die in de zelfde situatie zitten als mij, maarja waar vind je die als je nergens komt?? Ik heb wel wat vriendinnen maar die werken allemaal, hebben ook hun eigen dingen en bezigheden en sommige hebben geen kinderen, tja dat is dan toch weer anders.

En als er dan eens iemand langs komt heb ik niks te vertellen........tja ik maak echt niks mee, daarom durf ik nu al bijna niemand meer langs te vragen omdat ik bang ben dat ze nooit meer terug komen, als ze merken hoe ''saai'' ik ben!

Ik hoop dat het wat beter zal gaan als het weer wat beter weer wordt zodat ik erop uit kan gaan.

Ik vraag me wel af hoe andere full-time moeders hier mee omgaan en of hun zich ook wel eens eenzaam hebben gevoeld en hoe hun dat hebben aangepakt!

388 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • MamaLiekje

    Ik had echt precies hetzelfde. Ik werd er echt niet goed van, dat thuiszitten. Natuurlijk is voor je kindje zorgen iets heel moois, maar het is nou eenmaal niet alles wat een mens in zijn leven nodig heeft. Vroeger zat iedere moeder thuis en had je dus ook een groter netwerk als je geen werk had. Maar nu niet meer, bijna iedereen werkt en je hebt dus heel weinig sociale contacten. Ik vloog bijna tegen de muren op. Als mijn vriend thuis kwam was hij moe, en ik wilde juist met hem kletsen en dingen doen. Dat gaf tussen ons ook spanning. Nu werk ik sinds anderhalve maand 2 middagen en 1 ochtend in de week. Het is echt een verademing. Ik krijg nu ook de kans om mijn kleine meid te missen, en dan is het weer zo leuk om haar op te halen. Je beseft ook nog meer hoe blij je met haar bent en hoe belangrijk ze is. Verder ben je even met hele andere dingen bezig en dat is ook lekker. Ik praat gezellig met collega's en ben gewoon weer wat meer onder de mensen. Jammer genoeg is dit baantje maar tot eind april en daar baal ik echt heel erg van.

    Ik weet precies hoe je je voelt!!! Soms is 1 of 2 (mid)dagen werken al genoeg om een beetje uit dat issolement te komen. Je kan er in ieder geval eens over nadenken.

  • sherryberry

    hoi, kan me heel goed voorstellen dat je soms even klaar bent met alleen maar moeder zijn en ook wel eens andere gezichten wilt zien dan tinkie winkie, dipsey, lala en po!! misschien is het een leuk idee om naar groepjes te gaan met je kindje zodat je ook andere moeders leert kennen, zoals bv een speelgroepje of zwemmen. doe ik ook en leer daar ook moeders kennen. Je vriendinnen van vroeger en helemaal als ze zelf geen kinderen hebben hebben een heel ander leven. misschien leuk om een keer te proberen..