Bevallingsverhaal

Zaterdagnacht om 5:35 zijn wij trotse ouders geworden van Lewis-James.
Hij woog 4010 gram en is 53 cm groot. (Hij werd 3500/3600 gram geschat)

Het was een super snelle bevalling! Echt een heel andere bevalling dan mijn dochtertje toen (was ingeleid op 38 weken en 2 dagen).

Bij haar heb ik afgezien NA de bevalling, had toen ijzer tekort, was flauw gevallen, enorm veel bloed verloren, geknipt, ontstekingen,
catheter gekregen want ik kon niet meer plassen, ..
En nu.. ik heb een klein scheurtje (1 hechting) en moet wel wat ijzertabletten innemen maar niet zorgwekkend laag.
Voel me dus heel goed!

Hier even in het snel mijn SNELLE bevallingsverhaal:
 

Mijn bevalling was echt SNEL ! Rond 3:30u werd ik wakker van wat krampen, ik herkende de weeen zelf niet echt maar ik zei toch tegen David dat het anders voelde en dat het misschien wel weeen waren. Hij reageerde beetje suf, gaf antwoord en hij viel gelijk weer in slaap.

Toen moest ik naar de grote wc dus dacht dat de krampen daarvan kwamen maar ze gingen toch niet weg. Dus ik weer tegen David zeggen dat het toch mss wel weeen waren, maar weer zo een suf antwoord en viel weer in slaap.

De buikpijn werd weer wat erger en de krampen kwamen sneller op elkaar dus ging douche. Mischien dat het zo ging verdwijnen.

Dus ik alweer tegen David zeggen: 'Als ik binnen 5 min niet terug ben kom dan aub naar mij toe, want dan zijn het echt weeen. 10 min later geen David te zien!

Gelukkig had ik mijn gsm mee want de krampen werden weer beetje erger en korter en stuurde david een sms waar hij bleef, hij was weer inslaap gevallen.

Had toch besloten om mijn moeder te bellen en ons klaar te maken voor te vertrekken naar het ziekenhuis/spoed.

Toen ik dus mijn moeder belde kwamen de weeen om de 3 min ofzo al (toen was ik echt zeker dat het weeen waren). Mijn moeder was van slag omdat het nog nacht was (4:35 u) en vroeg of we nog Ilani konden brengen naar haar thuis.

'Neeeee dat halen we denk niet meer' zei ik! Dus mama al ongerust en zei dat ik de ambulance moest bellen. Ze is nogal wat snel in paniek en ik blijf de rustige zelf :)
 

Rond 5u stond ze hier voor Ilani. Wij gelijk naar spoed gereden (10 minuutjes) en daar aangekomen had ik al persweeën. David ging nog mooi zijn auto parkeren (oké, waarom?) en ik ging daar de deur binnen (waar vroeger de spoedingang was) maar ik zat nu dus bij de nachtwaker.

Hij heeft gelijk een verpleegster gaan halen en die kwam met een rolstoel. Daar tussen 2 deuren moeten rijden en hebben me gelijk op het ziekenhuibed gelegd en naar de verloskamer gereden (door alle gangen, langs de lift naar boven toe, ..)

Ik riep dat de baby kwam omdat ik de persdruk voelde en toen brak mijn water.

In de verloskamer moest ik van bed wisselen maar dat was bijna onmogelijk met de pijn! Ik trok half mijn broek af en zei dat hij kwam !! Dus hup mij op dat bed geschoven, broek uit getrokken, benen in de teugels en ik riep weer AAAW WAT IS DIE PIJN DAVID?? David ging kijken en hij zei': ik ziet het hoofdje al !!

Ze moesten me wel even paar keer na elkaar vragen om meer naar voren te schuiven met mijn achterwerk, want anders kon ik niet aan de teugels om te bevallen. Maar met die weeen kon ik amper naar voren toe en zei dat dit echt niet lukte.
Dus die vroedvrouw weer rustig zeggen: 'Mevrouw, kijk me aan, je MOET naar voor toe schuiven anders kan je niet goed bevallen'.
Dus alle moed verzameld en ik heb me naar voor toe geschoven.

Goed zo Mevrouw zei ze, nog maar 3 keer persen en je kindje zal dan al geboren worden. Dus ik vol oerkracht 3x geperst en daar was hij al!

Wat een super mooi moment! David heeft de navelstreng doorgeknipt en toen kreeg ik Lewis op mijn buik gelegd. Wat was hij mooi.
Toen hij niet huilde vroeg ik of dit wel normaal was? Ze hebben hem dan van mijn buik genomen en de slijmpjes weggezogen. Hij had wel veel slijmpjes (en paar dagen daarna nog steeds) maar nu is alles oké!

Wat zijn we gelukkig met z'n 4'tjes !! <3