Help

ik weet het allemaal niet meer.... van de kleine geniet ik echt super dat is het probleem niet, het is me ook niet te zwaar al breken de nachten me soms wel op, terwijl hij regelmatig al doorslaapt....

maar mijn vriend is het probleem... hij is zo "bang"voor de kleine dat ik dus alles alleen moet doen...
ik heb al vanalles geprobeerd om ervoor te zorgen dat hij wel contact met sven heeft en hem aanraakt of vasthoud of wat dan ook...
verder is hij zo bezorgd dat op de momenten dat maikel thuis is ik me echt niet fijn voel, want sven hoeft maar een kreuntje te geven (en vanwege de reflux is dat nog al veel) en maikel denkt gelijk dat hij stikt en weet ik het, of te wel gigantische paniek in de tent, regelmatig worden dan tafels omver gelopen (ikea glazen zijn echt onbreekbaar haha)....

we hebben daardoor ook al meerdere malen bij de huisartsenpost gezeten omdat ik hem er niet van kan overtuigen dat er niks aan de hand is, of teminste niet iets wat de dokter kan verhelpen...

het gaat nou dus al een maand zo, en ik ben daardoor vrij emotioneel, hij hoeft ook maar iets tegen me te zeggen, zoals dat het een troep in huis is, of waarom zijn favo shirt nog niet gewassen is, en dat ik kan uitslapen (!!) en dan zit ik weer te janken of ga met sven op schoot op de bank slapen...

er is wel wat vooruitgang in, maikel houdt sven nou 1min per dag vast, maar ik zou graag willen dat hij als ie thuis komt rond 3 uur de fles gaat geven en dan ik dan even een uurtje kan slapen, maar neej hij gaat naar bed en als het eten klaar is wil hij wakker gemaakt worden, om vervolgens na het eten weg te gaan, en dan tegen 11uur thuis komt, naar bed gaat want hij moet vroeg opstaan (5 uur) maar ik rond half 12 voor de fles en rond 4 uur....

zn ouders weten er ook van maar het helpt niet, ja als sven met maikel bij hun is schijnt het dat maikel wel een flesje geeft of een luier verschoond, nou ik betwijfel het want als hun hierzijn dan mag ik zelfs niks meer met sven doen, ze trekken hem zo uit mn handen... maar ik durf er niks van te zeggen aangezien we in een huis van hun wonen....

maar goed, zijn jullie mannen ook zo onzeker en bang? of hebben jullie of jullie mannen tips hoe ik het moet/kan aanpakken want ik weet het echt niet meer....