Weer eens een woelige week

ja meiden zoals jullie zien weer eens een woelige week voor de verandering.

Het begon 14 dagen geleden met een verstopte neus, je zou zeggen een verstopte neus is toch niet erg nee hoor maar wat volgde was minder plezant. Na de verstopte neus kreeg ik hoofdpijn die niet weg wilde en zondag 24 februari werd ik in de namiddag misselijk. Ik zei tegen mijn ventje van als het ogen niet beter is ga ik naar de dokter ik kan zo niet blijven rondlopen, zondag nacht werd het alleen maar erger en tegen de ochten moest ik overgeven en kon ik bijna niet meer recht staan, alles wat ik at of dronk kwam er terug uit, dus maar bellen naar de dokter of die kon komen maar natuur lukte d niet en ze rade me aan om mijn man te bellen dat hij me moest bregen uiteindelijk om 17 u 30 zat ik in en overvolle wachtzaal en om 18u 30 was het eindelijk mijn beurt, ze nam mijn bloeddrk en die bleek aan de lage kant en mijn hartslag aan de hoge kant, ze rade me aan om te blijven drinken en me thuis neer te leggen en te rusten want het was waarschijnlijk de griep, dus wij terug naar huis. Oma was komen babyzitten en Myrthe was nog wakker, toen oma naar huis was besloot ik om nog even iets te drinken en samen met dochterlief in bed te kruipen het was toen 19 u, in bed kruipen daar s niets meer van in huis gekomen want na mijn slokje water begon mijn neus hevig te bloeden en moest ik bloed braken, mijn man onmiddelijk naar de dokter gebeld en we moesten onmiddelijk naar het zieknhuis, Myrthe vlug in de auto en mama ook, mijn man heeft nog nooit zo vlug gereden. Eenmaal in het ziekenhuis terug in die stomme wachtzaal en ik was al zo slecht maar we werden voorgelaten door de andere mensen (waarschijnlijk een beetje te veel bloed voor hen). Maar daar wisten ze ook niet wat het beste voor me was en uiteindelijk hebben ze me dan maar naar de materniteit gebracht, onmiddelijk aan de monitor om te kijken of alles oké was met de kleine spruis en vier staaltjes bloed, ondertussen had ik mijn man naar oma gestuurd met de kleine ze had nu wel al genoeg gezien en was verward en bang voor mama en de baby. Met de baby was gelukkig alles inorde maar ze konden wel zien dat de weeén begonnen waren, ondertussen was mijn bloedneus gestopt en had ik gedaan met braken achter 1 uur, ik was dood op. Omdat alles inorde was met de baby en mijn bloeden gestopt was werdt ik van de arts van wacht naar huis gestuurd, en daar sta je dan na 4 uur ziekenhuis terug thuis doodmoe te moe om nog iets te doen of te zeggen. Uiteindelijk zijn de weeén gestopt en loop ik of lig ik beter gezegt nog altijd rond met mijn dikke buik. Er is me wel platte rust voorgeschreven.

Dit was weer eens mijn verhaal, hoppelijk mag ik jullie volgende keer vertellen over de bevalling

vele groetjes