Ziekenhuis

Hallo,

Vandaag 1 november 2013  was het dan eindelijk zo ver. We hadden een afspraak om 10.00 uur in het ziekenhuis om te praten wanneer ons kindje gehaald gaat worden.

Eerst even naar me schoonmoeder om onze zoon van 2 naar oma te brengen, want kinderen mochten er niet bij zijn. Nou prima toch geen probleem.

Het was die dag glad, uitkijken dus!! Nou eenmaal bij me schoonmoeder aangekomen, nog een bakkie gedronken en daarna weggegaan. Loop

ik de deur uit, sta ik op het platvorm om de trap af te gaan, glij ik toch op me gat. Boem boven op me kont, me rug. Ik lag gelijk beneden. Gelukkig waren het maar 5 treden, maar het deed toch pijn! Ik barste gelijk in huilen uit. Wist me even geen houding te geven. Me vriend die kwam gelijk naar me toe gerend, want die schrok zich ook  wezenloos en vroeg hoe het met me ging en of ik kon staan. Ja gelukkig dat kon ik nog wel. Naar de auto gestrompeld en erin gaan zitten. Maar ik was gelijk van slag. Hoe was het met ons kindje? Op de bank bij me schoonmoeder voelde ik ons kleintje constant bewegen en in de auto opweg naar het ziekenhuis helemaal niet!. Er ging van alles door me heen. Er is toch niets aan de hand. Ik was verdrietig en wist even niet meer wat ik moest denken. Ik was echt de kluts kwijt. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis me aangemeld en was vrijwel direct aan de beurt. Natuurlijk gelijk verteld dat ik was gevallen en ik kon gelijk gaan liggen voor de echo. Nou daar gingen we dan. En ineens zei me vriend, schat zag je dat? Ik zei niet wat zag jij dan? Hij zegt ik zag het hartje kloppen. En ja toen zag ik het ook ineens. Jeetje dat was echt een pak van mijn/ons hart. Ik kon weer lachen! Nog even zitten praten met de arts en hij vertelde ons dat ons kindje op 29 november gehaald gaat worden. Dus ik hoef niet zo heel erg lang meer. Gossie possie wat is het spannend. Eenmaal buiten gekomen bij de auto gelijk me ouders gebeld en verteld. Wat waren ze blij. Want in december komen ze naar ons toe. Voor de mensen die het nog niet weten, ik en mijn gezin wonen al 3 jaar in Finland.

Me ouders komen gezellig oud en nieuw vieren en ze zijn op de verjaardag van onze dochter. Dan wordt ze 4 jaar alweer. Kijk er zo naar uit.

Nou dat was mijn verhaal.