Misschien waren het mijn hormonen wel, ik weet het ook niet. Maar ik moet zeggen dat ik blij ben als ze er is. Ik ben me buik eigenlijk een beetje beu.(klinkt misschien gek) Ik wil voor haar gaan zorgen. Lekker buiten gaan wandelen, haar flesje geven, heerlijk in mijn armen nemen. Maar ja, me vriend kwam thuis en het eerste wat hij deed was me vast pakken en vertelde dat ie heel erg veel spijt had dat ie dat gezegd had. Dus dat was voor mij echt een hele opluchting. We kunnen weer lachen!!
reacties (0)