Met me handen in het haar. HELP!
Zomaar even een bericht. We hebben een probleem met de woonruimte. Ik ben in 2003 op mezelf gaan wonen en in 2007 gaan samen wonen. Mijn vriend heeft een zoon en deze is nu 12 jaar. Woonde eerst bij zijn moeder maar wegens omstandigheden daar thuis wilde hij graag bij ons komen wonen. Tja en mijn vriend moet wel zijn verplichtingen als vader na komen. Je kan je zoon natuurlijk niet laten staan. Dus nu wonen we met 3 personen in een 2 kamer woning en de 4e is dus nu opkomst. In eerste instantie toen we wisten dat we zwanger waren konden we onze slaap kamer uit en daar het baby kamertje van maken. Maar nu gaat dat niet, want zijn zoon slaapt daar in. Wij hebben in de huiskamer een grote kast gezet en daarachter slapen wij. Maar ja nu ik zwanger ben kan ik geen babykamer inrichten. En dat doet me zo ontzettend veel verdriet. Het is tenslotte ons eerste kindje samen en dan is het toch ook leuk als je je kindje een eigen kamer kan geven. Omdat dit een huurwoning is ben ik naar de woningbouw geweest om daar mijn verhaal te doen. Maar werdt er gezegd, we kunnen niets voor u doen u zult toch moeten blijven reageren via de woonkrant. Verder werdt er gezegd dat ik ook kon proberen bij de gemeente om een urgentie aan te vragen. Maar daar werdt mij gezegd dat ik zelf de keuze heb gemaakt om zwanger te worden en om me vriend zijn zoon in huis te halen. Nou alle twee is niet echt waar. Ten eerste werdt er door mijn gyneacoloog verteld dat de kant heeeel klein was om spontaan zwanger te worden omdat de productie van mijn vriend heel erg zwak was. Wij hebben toen een pregnyl behandeling gehad en ik moest medicijnen slikken. Dit omdat mijn eitjes niet goed rijpten. Nou de behandeling heeft toen geen resultaat gehad. Ik kwam toen zonder werk te zitten en toen hebben we besloten om het even allemaal naast ons neer te leggen en als we er weer aan toe waren dan gingen we het weer proberen. Dit was afgelopen februari 2009. Na bijna 2 kwamen we erachter dat we toch zwanger waren. Nou dit was iets wat we nooit hadden verwacht maar het was een geschenk uit de hemel. Maar goed nu zitten we dus met een probleem. Wij wonen hier straks met 4 personen en een 2 kamer woning van 50 vierkante meter. Dat is dus helemaal niet veel. Woning bouw kan niets voor ons doen en de gemeente al helemaal niet. Ik wordt hier best wanhopig van en dit leidt voor mij naar een depressie. Ik heb zelfs al maatschappelijk werk ingeschakeld. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen en zit eigenlijk met me handen in het haar!! Ben wel bij me huisarts geweest en die heeft een urgentie verklaring aangevraagd. Maar ja dan nog is het niet zeker of we iets aangewezen kregen. De woningbouw vertelde mij ook dat ik in dit huis met minimaal 1 max 2 personen mag wonen. Nou zeg ik hier wonen we met 3 personen wat nu?? Ik kan niets voor u doen. Wat ik wel weet zei ze dat elk kind zijn eigen kamer moet hebben. Nou snappen jullie het nog? Ik snap er werkelijk geen snars meer van. Ze snappen de situatie maar verder dan dat komt er niet. Maar goed we moeten maar doen met de ruimte die we hebben. Ik hoop binnen kort wat te horen want we hebben urgentie aangevraagd bij de gemeente.
reacties (0)