De dag van gisteren

Zo even een poosje geen babybytes gedaan. Ik moest afstand nemen, was nog zo bezig met de dag van gisteren.

Ondanks dat we nog steeds heel veel verdriet voelen merk ik dat het leven doorgaat. Deze week weer een paar uurtjes gewerkt en voor het eerst weer een baby vast gehouden. Zij was 1 week voor Ayla geboren en het deed heel veel pijn..... Zo machteloos, zo oneerlijk, zo onwerkelijk....het gevoel van dat wil ik ook, wanneer kunnen we weer en mogen we weer.

Mijn lichaam heeft nog steeds moeite, ben na drie maanden voor het eerst ongesteld geworden, maar volgens de huisarts houd ik nog steeds erg veel vocht vast en is mijn hormoon huishouding nog steeds niet optimaal. Volgens de de mensen om ons heen moeten we erg oppassen omdat je nu in een zeer vruchtbare periode schijnt te zitten..... Nou kom maar op, een nieuwe IVF poging sla ik liever over. Dus eigenlijk begint het leven van voor Ayla weer.

Thermometer raadplegen, actie, afwachten, broekje kijken, kruidvat extra testen kopen, terleurstelling.... overnieuw.

Dit is realiteit: we gaan vakantie boeken, we gaan proberen opnieuw zwanger te worden, we gaan......... Terwijl de dag van gisteren zo anders was.....Maar terug kijken helpt niet al doe ik dat nog steeds. Vooruit kijken en het zonnetje zien dan waakt het sterretje bij de maan over ons.