Bijna twee jaar......
Ons meisje word bijna twee jaar.....twee jaar....wat gaat de tijd toch snel. Van een klein hulpeloos babytjes omgeturnd in een zelfverzekerde stoere ondernemende meid. Dagelijks staan wij vol verbazing te kijken wat ze nu weer voor nieuw trucje kan....welk nieuw woordje er opgepikt is en hoe ze zich uitslooft om papa en mama te entertainen. Er zijn wat nieuwe wondertjes geboren in onze vriendenkring en als ik die kindjes zie kan ik niet meer geloven dat ons meisje ook zo klein is geweest. Waarom lijkt iets wat nog maar zo kort geleden is zo ontzettend ver weg? Ons meisje zegt BABY tegen de newborns terwijl ze ergens voor mij ook nog MIJN baby is en toch ook weer niet.....want zodra ik een baby vast hou en naar mijn meisje kijk en haar zie spelen, praten en ondernemen zegt alles in me dat zij geen baby meer is maar een echte peuter. Een peuter met een eigen wil...ik ben bijna twee en ik zeg NEE!!!!! Ik zeg nee tegen alles wat groenten is, ik zeg nee als ik mijn tandjes moet laten poetsen en ik zeg graag nee als mama mij in de kinderwagen wil zetten. Zelluf doen....dat is wat ze graag wil en daar proberen we haar ook vrij in te laten maar niet alles kan ZELLUF en dat levert nog wel eens een klein driftbuitje op. En als iets van mama niet mag dan gaan we met een piepstemmetje naar papa toe en daar vertellen wat mama voor "gemeens" gedaan heeft....en omgedraaid natuurlijk ook. Nu al zo uitgekookt.....dat gaat wat worden straks :)
Bijna twee jaar.....dat betekend ook bijna twee jaar borstvoeding. Als je mij voor of tijdens mijn zwangerschap zou hebben gezegd: jij voedt straks nog een peuter aan je borst dan had ik waarschijnlijk keihard gelachen en gezegd: ben jij wel helemaal fris? Ik had.....ja ik geef het toe.....een beeld van langvoedsters als vrouwen die alleen maar bezig waren met zingen onder een boom in lange rokken, vlechten tot over hun derriere en de natuur zijn beloop laten dus okselhaar tot op je enkels....je eigen moestuin en je eigen sokken breien en ga zo maar door. Dit even sterk benadrukt maar jullie snappen denk ik wel waar ik heen wil.....Hoe bedoel je Be-voor-oor-deeld :(
Ook dacht ik altijd: wat bezielt zo'n vrouw om haar kind zo lang zelf te voeden....maar ook ik mag me nu toevoegen aan de titel langvoedster. En ik neem al mijn foute gedachtes terug en zeg sorry!!!! Sorry want mijn beeld was totaal verkeerd. Het is voor mij iets waar we dag 1 van de geboorte mee zijn gestart en waardoor ik niet beter weet. En het beeld: geitenwollensok is iets waarvan ik met zekerheid durf te zeggen dat dit niet op mij slaat en de vrouwen die ik in de loop van deze periode heb leren kennen voldoen ook grotendeels totaal niet aan dit beeld. Ik ken complete fashionista's die toch nog een peuter aan de borst hebben...en ja...helaas....ik was niet de enige die dit waanbeeld heeft over deze groep. Het is zelfs zo dat ik eigenlijk tegen niemand meer vertel dat onze dochter nog steeds bv krijgt. Het is een taboe....waarom eigenlijk want het is iets zo natuurlijks, je lichaam reageert er nog steeds op, je kind vind het prettig, je doet er niemand kwaad mee.....en toch......toch voel ik een bepaalde sfeer....een druk.....je bent toch maar raar want wie doet nou zoiets? Weet ook dat er mensen zijn die al ruim voor mijn bevalling sceptisch waren over bv en nu wel eens uit nieuwschierigheid vragen of ik nog bv geef. Liegen doe ik er niet om dus als ik dan ja antwoord krijg ik schaapachtig te horen: goh goed hoor terwijl ik weet dat hun mening totaal anders is maar dat ze dit gewoon niet durven uit te spreken. En goed hoor of knap van je....nee niks knaps aan. Mijn kind vraagt, mijn lijf reageert....wat nou knap :)
Toch vind ik het ergens genoeg....2 jaar is toch wel een leeftijd waarop ik zelf ook een bepaalde 'schaamte' ga voelen. Openbaar voeden hebben we nooit gedaan dus vanwaar die schaamte, wat maakt het uit als ik mijn dochter tussen 4 muren in bed voed? Desnoods vertel ik het tegen niemand meer als ze erom vragen.....maar nee....iets in mij zegt: het is goed geweest zo....alleen hoe pak je dat aan? Ik kan het haar niet weigeren, ze snapt daar niets van. Wordt ook boos en verdrietig als ik dat zou doen en ga mijn kind niet iets ontnemen wat voor haar al die tijd zo vertrouwd en fijn is. Ik bied het haar niet meer zelf aan, geef alleen als ze daar zelf om vraagt en merk dat dit wel aan het minderen is. Mijn meisje is lekker druk bezig, vraagt soms even: mama drinken? En ik probeer dan af te leiden door te zeggen: kijk schat, neem maar een slokje water uit je beker. Vaak neemt ze daar genoegen mee en vraagt ze er niet meer om. De avond, nacht en ochtend is voor haar nog steeds vaste prik en tot ze er zelf echt zonder problemen mee kan stoppen is het klaar. Uiteraard hoop ik dat dit niet nog jaren duurt....en denk ik serieus wel eens: hoe kom ik er ooit vanaf maar heb er vertrouwen in....voor haar 18e verjaardag moet het lukken hahahahaha ;-)
Nu al lekker aan het richten op haar tweede verjaardag.....kan daar nu al zo'n voorpret van hebben. Heb al een heel schema gemaakt en ben keuzes aan het afwegen.....te erg maar ook te leuk. Heb haar ook ingeschreven bij een peuterspeelzaal want ze vind het heerlijk om met andere kindjes te spelen. In december is er plek voor haar....dan gaat mijn meisje voor het eerst "naar school". Yep....kleine meisjes worden groot mama....maar hopelijk niet te snel.
Liefs
reacties (0)