Ik had me voor genomen niks te kopen voor de baby totdat ik zeker weet dat alles goed zit,maar toen ik vandaag lekker over de vrijmarkten heen liep en ik al die babyspulletjes zag kon het toch niet laten om wat babyspeelgoed te kopen...
Al die schattige knuffeltjes,muziekdoosje en mobiel.....en het koste natuurlijk ook niks,dus nog een reden om er niet voorbij te lopen.
Nou heb ik me toch net een enorme huilbui gehad,kon echt niet stoppen, omdat ik me ineens realiseerde dat ik nieuwe spulletjes koop voor een nieuw wondertje wat op de wereld komt.....en mijn tante(wat voor mij m'n 2e moeder is) haar spullen op de vrijmarkt aan het verkopen is omdat er bij haar een hersentumor geconstateerd is en genezing niet mogelijk is.
Wat loopt het leven soms toch raar en wat is het af en toe oneerlijk.
Ik weet dat alles in ''het leven''een reden heeft, maar ik wordt er op dit moment verdrietig van.
Het zullen ook wel ''deels'' de hormonen zijn.
Laten we hopen dat ze mijn kleine wondertje nog ''geboren'' mag zien worden.
reacties (0)