Bijna zo ver (39 w)

Nog even en het is zo ver. Inmiddels ben ik al 39 weken en 1 dag zwanger. Ik moet echt mijn best te doen om niet gek te worden. Ik ben er nog steeds niet helemaal oke mee dat er straks 3 kindjes hier in huis gaan zijn. De spanning bij mij is dan ook best heel erg groot. Ergens weet ik dat het goed komt uiteindelijk maar goed we moeten dat eerst maar is ervaren. Mijn angst zit hem er vooral in dat dit weer een rampslaper wordt. Uren snachts wakker of keer op keer op keer op keer. Niet voor even maar weer voor maanden of eigenlijk jaren, zoals de andere 2 kids ook hebben gedaan. Elke dag hoop ik dat deze baby een goede slaper word. Met goede slaper ben ik in mijn ogen nog best realistisch. Het zou dan goed zijn als de baby met 6 maand ongeveer 8 uur achter elkaar zou slapen. En dat dan daarna ook blijven doen en dat het langzaam langer word. Ja soms een keer een slechte nacht tussen door hoort er ook bij. Meer mag ook maar dat zou al een droom zijn! Maar goed voor nu kan ik niets anders doen als hopen en er maar het beste van maken als de baby er eenmaal is.

Inmiddels zijn eindelijk de meeste voorbereidingen ook klaar. Dan ook echt nog maar net klaar… Ik kon me er gewoon niet toe zetten om alles af te maken. Maar goed de kleding is gewassen, het bedje moet nog op plek maar is al wel in elkaar en mijn borsten lekken soms al. Dus de baby kan, aangekleed worden, slapen, eten en liefde krijgen. Voor mij is dat nu goed genoeg. Al het extra wat nog klaar komt is goed maar voor de baby zelf eigenlijk overbodig. Ooo en niet te vergeten, ik heb een naam in mijn hoofd, 100% zeker weet ik het niet maar zolang er niets anders in mijn hoofd gaat zitten word dit hem maar.