Einde zwangerschap in zicht

Dan ben ik gewoon al weer ruim 39 weken zwanger. Bizar eigenlijk nu ik er over nadenk. Als ik een beetje terug ga ben ik weer terug in de tijd dat ik verlang naar zwanger zijn en zwanger worden en nu ben ik al weer bijna aan het einde. Helaas vallen de laatste loodjes me erg zwaar. De vermoeidheid word ondanks best goed slapen steeds erger. Mijn lichaam is echt helemaal op merk ik. Even de trap op lopen kost me zo veel energie dat ik boven eerst moet gaan zitten rusten. Zo geld het eigenlijk met alles wat ik doe. Gezien ik al trouw floradix slik wist de verloskundige ook niets anders meer wat ik nog kon doen. Naja de oplossing was dat de baby geboren moest worden. Maar goed we gaan nu niets doen om dat actief te helpen (strippen etc). Waar mijn lichaam er dus wel klaar mee is is dat in me hoofd heel anders. Want als ik daar na luister mag hij rustig ook nog wel lekker een weekje blijven zitten. Ik ben wel nieuwschierig maar ook niet zo dat ik denk kom nu maar! Met dat ene weekje wachten zou ik eigenlijk geen probleem hebben. Nog 3 weken wachten duurt me wel te lang ;) Zeker als ik denk aan het lichamelijke. Voor nu maar proberen om optijd te gaan slapen zodat ik zo veel mogelijk rust krijg. Ik ben niet altijd een ster in optijd naar bed gaan dusdat is soms nog wel een klus voor me. 

Dochterlief kijkt volgens mij wel enorm uit na de broertje. Ze is ontzettend lief en zorgzaam de laatste tijd. Als ze kan wil ze me helpen. Ook oa met helpen op staan. Heel lief maar ja ik met me bijna 90 kilo en zie zelf amper 18..... Naja gaat niet echt. Ook houd ze van knuffelen met me buik. Dan om helst ze alleen me buik en zegt ze in knuffel de baby. Normaal voor het tanden poetsten knuffelen we altijd even maar tegenwoordig wil ze liever de baby voelen of met de baby knuffelen. Ik ben enorm benieuwd hoe het gaat zijn als de baby echt geboren is. 

Mijn man kijkt ook wel enorm uit naar de baby maar aan de andere kant vind hij het ook enorm eng! Elke keer als ik iets zeg als duurt waarschijnlijk niet lang meer of zeg dat ik buikpijn heb krijgt hij de kriebels. Weer die verantwoordelijkheid, hij vindt het toch wel eng. Maar dat als allemaal wel goed komen als de kleine eenmaal geboren is. 

Voor nu maar heel veel rusten en wachten wachten wachten.