Een tweede kindje

Al enorm lang had ik een wens voor een tweede kindje. Sinds dat mijn dochter 6 maand was waren de eerste kriebels er al. Toen ze net 2 jaar was waren al mijn twijfels verdwenen en wist ik zeker dat ik het wilde. Alleen mijn man nog niet. En 1 jaar later nog niet. Wachten duurt soms echt lang als jij zo iets graag wil en je man niet! Deze zomer was het dan eindelijk zo ver. Mijn man kreeg ook kriebels! Helaas heeft hij dit niet zo mooi kunnen brengen als dat hij gepland had door dat het huwelijk niet helemaal goed zat. Ik kreeg te horen dat ik de anticonceptie mocht verwijderen wanneer ik dat graag wilde. Ondanks dat ik het daarvoor zo graag wilde was ik het toen in een keer kwijt. Ik twijfelde enorm. Uit eindelijk heeft het nog wel ongeveer 3 maand geduurd voor ik de anticonceptie heb laten verwijderen. Elke dag dacht ik er aan maar de stap maken en de ha bellen was een stap te ver. Na het verwijderen wilde we graag 1 maand wachten met proberen. Dit is iets korter geworden zodat we de eerste echte ronde niet zouden missen. Na die eerste vruchtbare periode begon het 'lange wachten'. Alleen wist ik niet precies wanneer ik weer ongesteld zou moeten worden. Dus dat was een beetje gokken. Ik had 23 nov. in gedachte genomen om als eerst dag te testen. Beide hadden we geen gevoel dat het deze ronde raak zou zijn. Mijn man dacht dat duurt wel een maandje of 4 a 5. Maar 2 dagen voor mijn 'NOD' moest en zou ik smorgens testen dus gedaan en de test was positief!! Mijn man was helemaal verbaast gewoon de eerste ronde gelijk raak. Het streepje was enorm licht dus op de 'NOD' testte ik weer. Alleen ook deze keer was de streep nog erg licht. Hij was wel wat donkerder maar niet veel. 3 dagen later dus nog maar weer testen en toen helaas nog geen knal test. Ergens was ik dus wel blij maar ergens was ik ook erg bang dat het niet goed zat omdat ik weinig hormoon aan maakte. Zeker omdat ik bij me dochter gewoon met 4,1 een enorme knaller had en nu met 4,3 nog niet... Dik een week later kwam moeders voor moeder en dan moet je weer testen. gelukkig had ik nu wel een enorme knal test en kon ik eindelijk meer gaan genieten. Inmiddels ben ik al weer 7 weken zwanger. Naja dat gok ik ongeveer ;) Waar ik bij me eerste geen last had van kwaaltjes behalve menstruatie achtige pijn heb ik nu toch iets meer. Zo zijn me borsten en buik gegroeid ondanks dat ik toch 2 a 3 kilo ben afgevallen. Ik ben steeds net niet misselijk, ik voel me maag steeds en moet enorm snel kokhalzen. Ook voel ik me gewoon raar, ik kan me vinger er niet op leggen dus houd het er maar op dat ik me gewoon raar voel. 

Eind volgende week heb ik bij de kv een eerste echo om te kijken of er een kloppend hartje is. Met kerst zullen we het dan aan de familie moeten vertellen. Er is namelijk speciaal wijn gekocht en ik zal er niet onder uitkomen om te drinken. Geen enkel smoesje gaan ze namelijk geloven. We gaan ze het daarom maar gewoon vertellen. We moeten dus onze plannen om gooien. Ons eerste plan was het onze dochter als eerste te vertellen. Dit dan ongeveer met 12 a 13 weken wanneer de kans dat het misgaat veel kleiner is geworden. We vind haar nu namelijk nog te jong om om te gaan met het mogelijke verlies van een broertje of zusje. Al hopen we natuurlijk totaal niet dat het mis gaat!! We willen het nu alleen de familie vertellen met 8 weken en dan daarna onze dame als eerste. 

Met onze dame gaat het super goed! Binnenkort start ze met school. Momenteel betekend het nog even tijd om veel leuke dingen te doen.