Buren & Oppassen!

Het was weer zover, Sophie moest weer erg hard huilen in de nacht. Ze is nog steeds erg aan het hoesten en er zijn wat kiezen aan het doorkomen. Om en om zijn we een paar keer bij haar gaan kijken om haar te kalmeren en haar speen in te doen. Het werkte eigenlijk allemaal niet, ze bleef maar huilen. Opeens hoorde wij hard gebonk! ‘dit ga je me toch niet menen’ één van de buren die op de muur gaat bonken? Nu maar hopen dat wij het verkeerd gehoord hebben. Helaas, niet verkeerd gehoord nogmaals wordt er een paar keer keihard op de muur gebonkt. Dat is dus echt één van onze buren die last heeft van Sophie. Maar wat denk je nou? Dat ze gaat stoppen met huilen als er iemand keihard gaat bonken. Het werd natuurlijk alleen maar erger. We hadden ook geen idee welke buren het konden zijn ( wel een vermoeden natuurlijk ) gelukkig was ze even erna weer rustig en konden we eindelijk rustig slapen. De volgende morgen zat het me toch echt dwars dat er iemand zo hard heeft staan bonken want kom op je bent buren en wij slikken ook veel van onze buren. De boven buren hebben 2 kinderen die vaak door het huis rennen dus je hoort vaak ‘boem boem boem boem’ het zijn kinderen dus begrijpelijk. En de buurvrouw die naast ons woont heeft vaak veel bezoek en draait erg harde muziek, ook daar hebben wij nog nooit over geklaagd ( en ja dat hebben wij wel vaker willen doen ). Ik ben ’s ochtends dus goed gaan luisteren of ik iemand op de gang hoorde zodat ik kon vragen wie het was. Eerst de buurvrouw van schuin boven mij, zij heeft zelf een tweeling van 7 maanden oud dus ik had al een vermoeden dat zij het niet zou zijn. Ook zij heeft het bonken gehoord en vond het ook belachelijk, ‘dan moet je niet in een flat gaan wonen’! Daarna hoorde ik mijn buurvrouw van hiernaast, zij heeft een hele grote sleutelbos dus als zij thuis komt of weg gaat hoor je dat duidelijk haha. Ook haar vroeg ik, ‘buurvrouw heeft u vannacht op de muur gebonkt’, Ja zegt ze ‘de baby’s boven mij bleven maar huilen, ik kon er niet meer tegen’. Nou buurvrouw dat waren de meisjes van boven niet, dat was mijn baby! Ze vond het ronduit schandalig dat ik haar zolang liet huilen en als ze zoveel huilt moet ik maar even met haar naar de dokter. Zie je mij al bij de dokter aankomen? ‘Ja dokter ze huilt veel ‘s nachts kunt u daar wat aan doen?’ dan wordt je toch keihard uitgelachen. Ik probeerde haar uit te leggen dat ze graag bij ons in bed wil en dat we haar dat proberen af te leren dus even moeten laten huilen. Nou zegt ze ‘Als ze langer dan een half uur huilt, kunnen jullie dan niet even in de woonkamer gaan zitten?’ Nou buurvrouw als ik dat ga doen, dan heb ik toch het zelfde effect als in bed nemen. Het werd er niet gezelliger op dus is ze maar weggegaan. Gelukkig sliep Sophie de nachten erna een stuk beter, anders moesten we ons maar gaan opgeven voor ‘Bonje met de buren’!

Vrijdag kwam Charlie hier spelen en mochten Sophie en ik op haar passen. Dat is natuurlijk geen straf voor de meisjes, dol blij als ze elkaar weer zien. Het is zo leuk om de ontwikkelingen te zien, ze kunnen steeds meer echt samen spelen. Elke keer als Charlie iets nieuws heeft geleerd weet ik dat Sophie dat over een paar maanden ook zal doen en daar kan ik me steeds niets bij voorstellen. Ze zegt nu ook alles na en kletst lekker, soms moet je nog even puzzelen wat ze nou bedoelt echt zo schattig. Ook is Charlie erg van het delen, als ze iets heeft mag Sophie ook altijd een beetje ervan. Andersom is dat nog helemaal niet zo, Sophie houd het liefst alles voor haarzelf. Zeker als het om eten gaat, delen is niet haar sterkste punt haha. Ellen ( de moeder van Charlie ) bleef nog even tot de meiden naar bed gingen en is daarna vertrokken naar haar werk. Sophie werd natuurlijk na een uur alweer wakker, ‘SST anders word je vriendin wakker!’. Nog geen half uur later werd dan ook Charlie wakker, Sophie hoorde dat en ging op zoektocht waar het geluid van een kletsend meisje vandaan kwam. Al snel kwamen we bij onze slaapkamer uit en gingen we naar binnen. Ze vonden het allebei eigenlijk wel een beetje gek haha toen heb ik ze maar even samen in bed gezet, dat was dolle pret! Eenmaal iedereen uit bed kon het spelen beginnen, ondertussen had ik Sophie al een broodje gegeven zodat daarna Charlie in de kinderstoel aan tafel kon. Toen Sophie door had dat Charlie een broodje kreeg begon de pret, ze bleef bij Charlie aankloppen voor een stukje en dat vonden ze zo grappig dat Charlie haar halve broodje wel wilde weggeven. ‘Nee nee dames, Charlie moet haar broodje zelf eten! Jullie mogen zo samen spelen’. Nou hap slik weg en spelen maar! Als eerst werd de hele speelgoedkist leeg gehaald, daarna de box en daarna al het andere speelgoed in de kamer. Wauw wat kunnen die twee meiden een troep maken. Maar ze waren zo lief aan het spelen, daar kan ik wel uren naar kijken. Na een tijdje waren ze er klaar mee en begon Charlie hard om ‘Pippie’ te roepen.. Woezel & pip dus! Samen op twee stoelen voor de tv gezet en Woezel & pip aangezet. Na 5 minuten is Charlie er eigenlijk wel klaar mee en wil wel weer spelen, Sophie kan wel uren tv kijken als ik haar laat zitten denk ik haha dus die had er geen zin in. Heel wat pogingen verder blijft ze rustig verder kijken en is Charlie maar zelf gaan spelen. Om half 5 kwam de papa van Charlie ( Serge ) dan eindelijk om haar op te halen, ook Michel kwam thuis en toen bleef ze maar zeggen ‘Oompie’ zo noemt zij hem altijd. ‘Oompie’ moest ook alles doen, haar jas en schoenen aan trekken en overal mee helpen haha. De meiden gaven elkaar een dikke kus ( wel meer dan 1 ) en daar ging Charlie weer.

Meer blogs van mij kun je lezen op 

mijnmamaleven.wordpress.com

https://www.facebook.com/Mijnmamaleven-1674316619478055/?ref=hl