Alles draait om jou!

Ik ben/ wij zijn alweer 34 weken in verwachten van mijn/ons 2e spruitje of zoals het momenteel voelt:
De BABY groeit al 32weken in MIJN buik!

Het voelt heerlijk, de eerste weken had ik niets maar dan ook niets te klagen!
Al vrij vlot met zo'n 14.6weken zwangerschap voelde ik de kleine al en met 16/17 weken kon ik het duidelijk aan mijn vriend laten voelen. Prachtige uitslagen gehad tijdens de groei echo's, de SEO was ook zoals iedereen het wilt horen. We bereiden ons langzaam voor op de komst op ZIJN of HAAR komst!
De tijd vloog langzaam aan voorbij en dat we het 2e trimester voorbij waren wist ik nu gaat het echte werk beginnen. Helaas voor mij krijg ik de volle pond. Maagzuur, bekken pijn wat doortrekt naar de liezen, gehele rug, nek, zelfs me armen! Ja het is niet te geloven elke ochtend word ik wakker met slapende armen vanuit me rug/nek. en dat is enkel de ellende van boven de bekken.
Ondanks de ellende heb ik geleerd een kindje krijgen is een wonder, het is de moeite en vooral ELLENDE waard! Ja zeker tot op zekere hoogte. Om maar als voorbeeld te noemen. het is nu +- 21.30uur en ik weet dus dat ik over 2 uurtjes naar bed moet en wat zou ik dat graag NIET doen. Laat dat juist de plek zijn waar ik het meeste pijn heb! IK het meeste lig te huilen, de plek die ik het allerliefste mijd!
De bank waar ik nu op zit, zit lekker, maar op liggen is een hel! Deze pijn heb ik al weken mij hoor je niet, ik probeer niet te waggelen als een zwangere, ik wil mij niet laten zien met pijn. Pijn is een teken van zwakte..

Goed nadat ik mezelf had voorgenomen het er over te hebben met de gyn, want zo trek ik het echt niet tot de 42 weken! Mochten ze me door laten lopen. Hadden we vandaag dan eindelijk die afspraak bij de gyn.

Controle, gewicht goed, bloeddruk goed, urine ietsje eiwit (maar kon door vervuiling urinepotje komen) de verpleegkundige zei "de gyn zal het zo wel even met je doornemen"
Ik werd geroepen, kreeg een hand en zij stelde zich voor. Ik stelde mijzelf voor er werd heel zachtjes gevraagd "hoe gaat het?" ik hoorde het niet goed en mijn vriend en moeder liepen achter me aan. We gingen direct naar de echo kamer. Het was direct "ga maar liggen, dan gaan we even kijken hoe de kleine is gegroeid." Ik dacht bij mezelf moet ik geen antwoord geven op de vraag hoe het gaat? Ach STIK erin!
De op kamertempratuur koude gel werd op mijn buik gespoten, apparraat werd op me buik gezet. Hoofd werd gemeten, direct de buik en benen alles 2maal ondertussen kreeg ik de vraag "voel je de kleine goed?" Ja was mijn antwoord. "nou veeg je buik maar schoon gaan we eens de grafieken bekijken" dusss.... nu al klaar?Ik vroeg snel nog of ze kon voelen of de kleine was ingedaald. Nee was haar botte antwoord dat kan je nu nog niet beoordelen.. 
Ik vroeg hoe groot de kleine gemiddeld was en met welke duur het overeen kwam, een 2300gram en de duur klopt daarbij ook. Dat is dan wel een meevaller. "de kleine groeit goed en doet het goed in de curve" zei de gyn. "we gaan even naar mijn kamertje" zei ze direct daarna.
Eenmaal daar ging ik zitten, ging ze weer hoor elke keer het zelfde liedje werd er WEER over dat roken begonnen! "hoe gaat het met het stoppen?" Dit kwam behoorlijk tegen het verkeerde been en ik antwoorde "wanneer wordt er nu eens een keer in die computer gezet dat ik GESTOPT ben!!!!!" Verdorrie trots en wel ben ik dat ik gestopt ben en ELKE keer krijg ik dezelfde vraag!!!!"
De gyn keek me aan en zegt dan gaan we dat nu met dikke letters in de computer zetten (FIJN!!!).
Daarna begon mijn moeder nog even snel terwijl de gyn al aan het afronden was over mijn van het weekend hebbende indalings weeen en dat ik vrijdags bloedverlies had. Ik kreeg direct een boos gezicht van de gyn, want waarom heb ik het ziekenhuis niet gebeld? waarom ben ik niet langs gekomen? Ik zei alleen maar "het was niets, gewoon stukje slijmprop had geen weeen, en die indalings weeen waren ook heel snel over."
Nou ze zou niet in discussie gaan met mij volgende keer moet ik bellen en langskomen...
Nou de VOLGENDE KEER gaat mijn moeder NIET mee! ga verdorie niet elke avond in het ziekenhuis zitten! Begint me moeder over "infectie gevaar" FLIKKER OP! Alles wat die gasten intresseert is de kleine, hoe ik me voel intresseert ze geen reed!
Ik heb dus ook tegen mijn vriend gezegd. Mochten wij OOIT een 3e krijgen, dan weiger ik volledig bij de gyn te zitten. Die botte gasten ben ik zo totaal klaar mee!
En of ik bij dit last heb van mijn hormonen? Nee, ik voel mij gewoon ontzettend ellendig omdat juist alleen mijn vriend weet wat ik door maak. Hoe ik mij voel, maar hij zal niet de pijn begrijpen.

Ik heb heel veel over voor mijn/ons kindje en ben zeer dankbaar dat ik hem/haar mag dragen!
Dat ik hopelijk straks een gezond kindje op de wereld mag zetten, dat de pijn dan weer afzakt! Dat ik het getrappel oprecht ga missen! Maar ben ook super blij als mensen zich weer in mij intreseren ipv altijd maar de baby. Want geen hond heeft door dat ze met de vraag "hoe gaat het" altijd het zelfde antwoord krijgen.. want dat is gewoon een desintresse vraag.. en dan krijg je van mij inderdaad het antwoord "het gaat goed."

over 2 weken moet ik terug komen bij de medisch.klinisch verloskundige en zij toont nog wel iets intresse naar haar patienten toe. hoop dat ik dan eens ter spraken kan komen, maar ben bang dat we dan weer een stagiaire hebben en daardoor weer als middelpunt Jaapie is.
Met 37w hoop ik mijn vertrouwde gyn weer eens te zien en met 38w hoop ik te gaan bevallen, maar goed dat is afwachten helaas..
Met dit ziekenhuis ben ik wel klaar! en ondanks dat ik niets met thuis bevallingen heb. Zou ik bijna liever thuis bevallen dan in dat pokken hok! waar niemand naar je luistert! Want die bevalling en eventuele wensen worden ook niet doorgenomen..
ARG ben er gewoon klaar mee!

Gelukkig maakt ons kleine moppie het van binnen helemaal goed door goed te groeien!

Zo dit ei ben ik ook eens kwijt!
Zwanger zijn is denk ik gewoon niet voor mij weggelegd!