Ons lieve omaatje.

Ons lieve omaatje, een vrouw met een hart van goud!

Precies een week geleden kregen wij een telefoontje, "Menn, ken je zo gauw mogelijk langs komen? Oma wilt afscheid nemen ze ligt op sterven."
Dat ik zag dat mijn tante belde wist ik genoeg, we weten namelijk al 2 jaar dat het slecht gaat en haar prognose die ze vorig jaar heeft gekregen was tot mei-juni 2012 hooguit. We zitten nu in september!
7 weken terug waren we nog even langs geweest, of nouja even ons lieve omaatje woont 2.5u verderop.
We hebben intens van elkaar genoten en mogen vertellen dat ze nog een achterklein kind krijgt, ze was blij maar ook teleurgesteld ze weet dat ze de kleine nooit zal ontmoeten. Pijnlijk en dubbel maar zwijgen kan ik niet!

Nadat we donderdag het nieuws hebben gehoord wat er aardig in hakte, was ik natuurlijk behoorlijk over de rooien. Zouden we zaterdag wel redden om langs te gaan? Leeft ze dan nog? Ik werd gillend gek van de gedachte nooit afscheid te kunnen nemen bij leven! Ik wou het liefste NU heen en wel direct.
Die maandag ervoor hadden we een geslachtbepaalende echo gehad en wij hebben besloten dat Oma dit moet weten, ik wou haar bellen die donderdag avond precies de avond dat ik gebeld word met slecht nieuuws.
Na een verrotte nacht waren we vrijdag natuurlijk vroeg wakker. Ik alvast boodschappen gedaan voor het weggaan het kan maar in huis zijn! Me schoonouders ingelicht voor de oppas.
Vrijdags om half 4 besloten we heen te gaan en half 5 zaten we echt in de auto. 7 uur waren we daar bij ons lieve omaatje, die nog steeds dezelfde vrouw was, iets meer vermagert en hartstikke stervende maar in der geest zo levendig!

Bij binnenkomst een dikke knuffel, geen tranen want we waren dol blij elkaar nog even te zien. Direct greep oma naar mijn buikie, daar zit immers haar 2e achterklein kindje verstopt. Ze verklaarde ons nog even voor gek dat we zo laat nog langs kwamen. Na een dikke knuffel en de tekening van me zusje gegeven te hebben pakte ik mijn agenda, met daarin de foto's van haar achter klein kind. Dol blij hebben we verteld wat ze krijgt en wat ons Miepje krijgt en wij als ouders natuurlijk. Mijn oom (de jongste) kwam op dat moment ook binnen ach hij heeft het gehoord, maar weet dat ik hem kan vertrouwen! Het maakte me niets uit, wij hebben dit mooie moment met oma kunnen delen!
Net daarna deed oma haar ring af, haar horloge ring "de tijd gaat door" en kreeg hem om, deze hoort bij jou lieverd zei ze der nog eens bij. ook vertelde ze dat ik haar dierbaarste sierraden stuk krijg, de foto van haar man. Prachtig om zoveel kostbaars te krijgen aan emotionele waarde, er bestaat geen mooier gedenk aan zo'n lieve vrouw!
Voor ons kwam er ineens een vreemde man binnen, mijn oom en oma die stelde hem voor en hij zichzelf. Ze vroegen of ik er bij wilde zijn, of wij het aan konden. Dit was de meneer die de begravennis regelt, het bijzondere is voor het eerst in het leven voor mij maar ook mijn oom hoorde we de levenslijn van ons moeder/oma. Nooit kon ze daar over praten. Glunderend hebben we zitten luisteren, maar ook gelachen.
Zo weet ik dat mijn oma haar man ontmoette in Roermond, en gek genoeg zijn wij de dag dat we zwanger zijn geraakt wezen shoppen in roermond. Mag het toeval zijn? we hebben geen idee!
Wij alle 4 vonden het heel fijn, echt fijn dat we deze minuten met elkaar hebben mogen delen!
Nadat de begravennis ondernemer weg was is mij verteld dat maandag euthanasie word uitgevoerd, maar dan palliatieve. Wat inhoud dat het langzaam opgevoerd word en het lichaam het uiteindelijk zelf opgeeft.
Klap in het gezicht, na maandag geen oma meer!
We hebben nog dingen uitgesproken die tussen mij en me vader gebeurd zijn, me oom en oma hebben me verteld de waarheid te weten (zonder dat ik die verteld heb) ik heb altijd gezwegen om bestwille van de familie, maar ons lieve omaatje is niet achterlijk! Dit is een last van mijn schouders.
om 9uur moesten we toch echt weg, oma moest rusten en wij zouden pas rond 12e thuis zijn.
Met pijn in me hart, tranen in me ogen heb ik een hele dikke knuffel gegeven en wel 10 zoenen en nog een knuffel, want loslaten dat doet pijn!
Me oom, me lieverd wat een toppers zij vingen mij op, maar zelf hadden ze het ook ontzettend zwaar!
mijn oom zei 'tot morgen' en ik kon niet anders zeggen dan "tot ziens", want ik weet dat ze op mij zal wachten. Als ze op de grond  dat al kan, geestelijk zo sterk zijn, lukt dat daar ook wel!

De terug weg viel zwaar, de eerst volgende keer dat we daar heen rijden zal zijn voor haar begravennis.

Maandag was de dag, wat viel dat zwaar. Met pijn in me buik werd ik wakker (had ook nog eens lekker een buikvirus te pakken).
Ik had al contact opgezocht met de zoons van me oudste oom de middelste zoon van mijn oma.
Dat ik om half 10 een berichtje kreeg dat de jongens oma nog wilde zien/ op crematie wilde komen. Stuurde ik dat door naar me tante, direct werd ik terug gebeld. "Lieverd, oma wilt het niet, ze trekt de stekker eruit" Ik wist even niet wat ik hoorde. De stekker is er toch al uit? Ze kon het niet doorzetten. Ik wist direct waarom, mijn tante was helemaal over de toeren wat logisch is. Je zit in een emo draaimolen hun staan zo ontzettend dichtbij!
Na het ophangen met mijn tante ben ik direct in actie gekomen. Kan toch niet toekijken hoe mijn oma, die lieve vrouw een vrouw met een hart van goud wegkwijnt??
NEE! Daar pas ik voor. Ik ben gaan strunen, i-net afgezocht, socialmedia. Ben stilletjes gaan vragen aan me tante waar oma komt te liggen en zo heel ongemerkt de stoute schoenen aangetrokken.
Dat het einde van de dag naderde en het 16u was had ik het voor elkaar, ik had het telefoon nummer van der middelste zoon. Tja nadenken hoe benader je het gesprek? Van zijn broers moet ie niets weten.. en dan zo'n bijdehand nichtje wel?? Niet geprobeerd is zeker gefaalt!
Ik bellen om half 6 lekker tijdens etens tijd. Prive bellen, werd direct opgehangen, bekend bellen jahoor eindelijk werd er opgenomen na lang twijfelen..
Hee R. met Men, weet je nog wie ik ben? "Ja natuurlijk weet ik dat" aaah super, nou je nichtje hier dus. Je zal wel denken waarom belt die? en hoe komt zij in hemelsnaam aan mijn nummer? Nou R. heel simpel ik bel niet zonder reden. Je moeder ligt op sterven en ze wilt dus niet omdat ze geen afscheid heeft genomen van jou!. "ooh uh, waar ligt ze nu dan? dan kan ik vanavond wel even langs gaan" Wauw super! der volgende nog een kort gesprek na.
Daarna me tante opgebeld en ik zeg "haai lieverd, ik moet iets opbiechten, ik heb een beetje de stoute schoenen aangetrokken" wat heb je gedaan? Volgende direct als logische vraag. Ik zeg "R komt vanavond naar oma".. Ik hoor haar schreeuwen R vanavond?? Neeeee! Dat kan niet! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen. Ik heb alles uitgelegt en ze begreep het, mijn oom was ook verbaasd.
Waarom lukt het mij wel? en de rest niet? al 2 jaar lang?
Savonds maandag ben ik opgebeld door oma, om te danken, en ze wou me het liefste knuffelen. Dankbaar en vredig zei ze "ik denk dat ik hierop zat te wachten, hopelijk vind ik nu rust".
Dinsdag middag zijn R zijn kinderen met zijn exvrouw nog langs geweest om afscheid te nemen, ook dit had oma niet verwacht, want ook daar was ik achteraan gegaan.
De enige die ik niet heb kunnen bereiken is mijn oudste arogante kwal van een stiefbroer. Helaas, maar zo heel belangrijk is hij niet voor oma (gelukkig) 

Deze vrouw, waar ik nu een heel verhaal over heb geschreven, zij is mij zoveel waard. Niets vervangt haar liefde, haar lach, haar praten, haar wijsheid, haar grappen, haar alles!
Mijn, ons lieve omaatje waar wij ziels veel van houden, daar moeten wij binnen kort afscheid van nemen voor goed uit het oog, maar voor altijd de herinneringen op het netvlies, in het geheugen en de liefde voor haar in ons hart! Haar wijsheid nemen we mee en onze kinderen zullen dan ook veel over hun oma horen.
Ons omaatje hoort te sterven in een liefde volle omgeving, en al zeggen we het allemaal zelf. We zijn vredig en gerust en wachten nu rustig af.

Lieve oma, we houden van u!