Morgen naar de gyn (en kort verhaal over aanrijding)

Morgen om 08:40 naar de gyn. Ik ben best wel benieuwd of m'n eigen gyn hetzelfde zegt als de gyn die ik de laatste keer had. Dus dat ze me gaan inleiden met 37/38 weken. Dat zou betekenen dat ik al over 2/3 weken ons wondertje in m'n handen mag houden.
Enigszins wil ik het wel, ben die buikpijn zat, het bloedverlies en de harde buiken. Maar toch heb ik ook zoiets van ik wil de natuur z'n werk laten doen.
M'n man heeft zoiets van laat het maar zo snel mogelijk gebeurd zijn, en ik weet het gewoon echt nog niet, het gaat opeens allemaal zo snel.
Daarbij zal ik morgen de gyn ook vertellen dat wij gisteren een aanreiding hebben gehad.  Op zich viel het wel mee, alleen nog steeds constant harde buiken en pijn in m'n onderrug en misselijk, hoofdpijn en zie nu echt constant sterretjes.
Ben ook nog steeds heel kwaad op dat oude lijk dat het veroorzaakt heeft en is doorgereden, nadat ze moet hebben gezien en/of gehoord dat er iemand bovenop ons klapte.
zal het even kort uitleggen.

M'n man en ik stonden voor de stoplichten te wachten, voor ons stond een peugeot met een oudere vrouw erin. Het stoplicht stond op groen en toen de vrouw nog niet doorreed drukte m'n man even op de toeter. De vrouw rijd weg om vervolgens vol op haar rem te trappen en stil te staan. Wij konden het nog beremmen, maar het busje achter ons die net aan kwam rijden en dacht door te rijden klapte zo dus vol op ons. Hierna reed de vrouw weer vrolijk verder.
Ik had gelijk een mega harde buik en zag even alleen sterretjes, maar probeerde haar kenteken nog te noteren, maar mis 1 of 2 goede nrs.
De man die ons aanreed voelde zich vreselijk schuldig en hij en m'n man en ik waren echt woest op dat mens. De schade aan onze auto viel echt ontzettend mee, alleen kentekenplaat was wat gedeukt. en hebben daar ook geen zaak van gemaakt, want die man kon er ook niks aan doen.
Ik heb de politie gebeld toen we weer terug naar huis reden en toen ik ze vertelde dat ik ruim 35 weken zwanger was werd ik gelijk doorverbonden met de ambulance spoedlijn. Ik heb daar alles uitgelegd en wel verteld dat ik harde buiken had, maar dat ik naar huis zou gaan en daar m'n rust zou pakken.  Ik moest wel de gyn bellen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik dacht dat ik dan wel weer naar het ziekenhuis zou moeten, en m'n man had een afspraak die hij al 2 keer had verzet vanwege dat ik naar het ziekenhuis moest. Dus ik wilde hem niet tot last zijn. En daarbij had ik zoiets van ik moet donderdag toch naar de gyn en dan vertel ik het wel.

Ik hoop niet dat m'n gyn boos wordt dat ik niet gelijk heb gebeld, want ben de laatste paar dagen zo emo dat ik dat er niet even bij kan hebben.

Daarbij morgen nog wel een leuke dag, want morgen is m'n mannetje jarig. vanavond samen met Devin een taart gemaakt en morgen mag dev z'n cadeautje aan papa geven en dan eindelijk lang zal hij leven zingen. (dit doet hij al bijna de hele week haha)

Nou dan ga ik nu m'n bed in en hopen dat ik ook kan slapen.

liefs miek