20 weken echo

Gisteren m'n 20 weken echo gehad.  Jeetje wat was het weer spannend zeg. Eerst moest ik om 17:30 maar het werd vervroegd naar 11:45. M'n man had een vrije dag genomen dus die kon mooi mee.

Eerst werd gevraagd hoe het met mij was en daarna mocht ik op de bank liggen voor de echo.
hoofdje was goed (geen waterhoofd) hersentjes waren goed, neusje mooi lipjes goed , hartje klopte mooi en was prima in orde. Maagje was wat te klein. Eigenlijk was alles goed met de kleine. Pffft wat een opluchting. Grote voetjes (ze waren groter dan het bovenbeentje) maar goed dat zijn we gewend. Onze zoon van 2 heeft nu al maatje 27. dus tja grote voeten dat is niks nieuws.

Toen wilde ze weten of we het geslacht wilden weten. Ja heel graag. (met de 12 weken had ze het ook bekeken omdat ik hier van iemand had gelezen dat die het met 12 weken ook wist wilde ik toen gewoon weten of dat kon. en we kregen toen te horen dat aan de stand van het genetiale knopje ze kon zien wat het geslacht werd toen een meisje, vorige week met de onverwachte echo had de vk ook gezien dat het een meisje zou worden)
Dus de echoscopiste en ook vk ging kijken en zei al gelijk oh ik hoef bijna niet te kijken zie het al duidelijk. het is een echte jongen.
BOING  
Op dat moment kon het me niks schelen een jongen (ja toch even jammer) maar goed het is gezond, maar ik kon nog steeds echt niet zien op de echo dat het een jongen was.
Ik werd wel opeens door alle druk erg beroerd en we stopten maar even. Eerst even rustig zitten en wat water drinken.
Daarna wilde ze toch nog even kijken of het maagje alweer iets gegroeid was. Dus mocht weer liggen. ja hoor maagje was wel wat groter alweer. Ook zag ze dat ik een vleesboom in m'n baarmoeder had, maar dat kon geen kwaad voor de kleine en m'n placenta was mooi omhoog geschoven.

Toen ik thuis kwam kon ik het nog niet geloven dat het een jongen zou worden. Dus ik gelijk een echo praktijk met 3d echo bellen en kon gisteravond nog terecht.   En ja hoor ook zij zag een jongen. (en nee ik kon het er ook niet uithalen. (was niet op 3d te zien omdat de kleine helemaal tegen m'n placenta aanlag) En hier lag m'n placenta trouwens wel weer bij de uitgang. (lag een slip over de uitgang)

Gisteravond moest m'n man weg z'n woensdagavond tafelvoetbal avond. Ik kwam in het kleine kamertje wat de babykamer wordt en barstte echt in tranen uit. Kon alleen nog maar huilen. Wat had ik een plannen om dat kamertje mooi roze te maken en nwe spulletjes te kopen. Ook maar m'n roze lakentjes gepakt (die ik vorige week had gekocht omdat ik toen echt dacht dat het een meisje werd) Kon alleen nog maar huilen.
Heb 2 maanden echt gedacht dat ik zwanger was van een meisje (m'n droom kwam uit een jongen en een meisje) We hadden de naam al helemaal klaar liggen. En nu opeens blijkt het toch een jongen.
Vanochtend met een verhuild gezicht Devin naar de psz gebracht en dan zie je daar opeens al die meisjes lopen en hoppa zodra ik in de auto zat gelijk weer huilen.

En ja natuurlijk moet ik niet zeuren, ik moet blij zijn dat we weer een gezond kindje krijgen er zijn er genoeg die geen kinderen kunnen krijgen of bij wie het gewoon niet lukt. En ik krijg nu een 2e zoon. Maar het is opeens die omschakeling van meisje naar jongen.
Iedereen bij ons in de vriendengroep is op dit moment zwanger van een meisje of is er net van bevallen. dus dat word gewoon even moeilijk.

Maar als ik heel eerlijk ben wil ik nog steeds niet geloven dat het een jongen wordt. (gewoon omdat ik het zelf op de echo niet heb kunnen zien)

pffft als ik dit zo lees lijk ik wel een zeikwijf, maar moest het gewoon echt even kwijt.
Oja voor de meiden die ik persoonlijk ook kan houd het aub geheim, we willen eigenlijk absoluut niet dat iemand weet wat het wordt. tja waarom zet ik het dan hier neer??? om het gewoon even van me af te schrijven, is weer eens wat anders dan huilen.

liefs miek

435 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • frens75

    schrikken zeg, ik snap je heel goed. heb bij mijn 1e heeeel lang gedacht dat het een jongetje zou worden om er bij 29 weken via een 3d echo achter te komen dat het een meisje was. de omschakeling was groot maar wel om te doen na de grootste schrik te hebben verwerkt. uiteindelijk houd je ook van dit kindje en daar gaat het om. over een paar weekjes ben je aan het idee gewent en waarschijnlijk gewoon super blij dat je een 2e zoontje krijgt. liefs frens

  • giegelbekje

    ik snap het heel goed hoor dat je geschrokken bent als je er vanuit gaat dat het een meisje word en er word 2 maand daarna gezegd het is een jongen .......ja dan zou ik ook moeten slikken . dat neemt nog niet weg dat je niet van het kindje houd .......de mensen die er raar op reageren van wees blij dat je moeder mag zijn zouden het zelf ook hebben .
    Je moet even een knopje omzetten nou en de 1 doet dat gelijk bij de echo en de ander doet dat een paar dagen later!! Trek je niks van anderen aan en geniet lekker van het wondertje in je buik!!

    xx ingrid

  • babynummer3

    Jeetje wat schrikken! Mijn collega kwam er pas achter na de bevalling. Muren, spullen, alles roze..
    Tuurlijk was en is ze blij met een jongen, maar je dacht iets anders! Ik begrijp je heel goed hoor!
    Jammer trouwens dat de placenta er nog voor ligt. Zal het nog weggroeien?

  • susan-bjorn

    dus toch een jongen, en nee je bent zeker geen zeikwijf, het is inderdaad ineens een omschakeling en je moet je gevoel weer even helemaal weer op het juiste spoor krijgen, maar dat gaat helemaal goed komen he.

  • Bloem28

    ha meissie! Kan het me heel goed voorstellen hoor! Het is toch een hele omschakeling. Bij ons is het iets anders, maar ik herken je gevoel wel. Iedereen, vk, vreemden, vriendinnen, ouders zeiden bij ons dat het een jongen zou worden; maandag bij de echo kregen we toch echt duidelijk te zien dat we echt een meid verwachten; ben er helemaal gelukkig en blij mee, maar toch is het even schakelen. Trek je dus niets aan van de mening van anderen en neem rustig te tijd om dit te laten bezinken. Dikke knuffel

  • ~mamavan2boefjes~

    heej meid,heb de reacties gelezen bij 20 wkn en daar bewust niet gereageerd omdat ik anders echt uit zou vallen naar de andere meiden die zo lullig op jou verhaal hebben gereageerd.

    Ik snap je echt helemaal! Ook ik heb een zoon van 2 en ben zaterdag 20 wkn zwanger van nummer 2. ik had zelf heel erg gehoopt op een meisje. Bij mijn man in de fam zijn de afgelopen 2 jaar 4 meisjes geboren dus had een kleine hoop dat het bij ons ook een meisje zou worden. de meisjes naam hadden we nog liggen voor als de 1e een meisje zou worden want toen wisten we het namelijk niet en die naam vindt ik zo geweldig en had al helemaal in mijn hoofd dat ons 2e kindje zo zou gaan heten totdat we met 16 weken een geslachtsbepaling lieten doen,het was overduidelijk een jongen....jeetje wat was ik teleurgesteld zeg heb er niet om gehuild maar vondt het wel ontzettend jammer en eerlijk gezegd ook niet zo leuk. mijn droom was echt om een jongen en meisje te krijgen zeker omdat wij toch maar 2 kinderen willen en dan blijkt het een jongen te zijn. nu ben ik aan het idee gewend en vindt ik het geweldig om straks 2 van die stoere mannetjes in huis te hebben lopen een echt mannengezin maar diep van binnen vindt ik het nog steeds jammer. morgen hebben we de 20 wkn echo ben benieuwd of het dan nog steeds een jongen is,kan bijna niet anders want het was met 16 weken echt heel duidelijk te zien. meid,gun je eigen de tijd om aan het idee te wennen en ik weet zeker dat je straks heel veel van die knulletjes zal houden. Liefs,xxx

  • Mama van Duncan

    gefeliciteerd met het op komstzijn van jullie 2e zoon en fijn dat alles goed is. tuurlijk is het ook een grote terleurstelling dat je met gevoel niet goed zat. dan is zo'n omschakeling groot, ik wist bij duncan 100% zeker dat het een jongen werd en jahoor het was ook een jongen. zeuren doe je niet hoor, je had je er zo op ingesteld. en dan is de klap alleen maar harder.

  • hello-kitty

    Ik snap je reactie heel goed. Tuurlijk ben je blij dat je een 2e mag ontvangen en dat het gezond is. Maar een jongen en een meisje was wel leuk geweest. En dan opeens die omschakeling. Ik snap heel goed dat die omschakeling moeilijk is. Ik zelf zou denk ik net zo reageren als jij. En zodra het geboren is, ben je evengoed helemaal verliefd op je kleine. Toen ik zwanger was van mijn 2e hoopte ik ook op een jongentje omdat ik al een meisje heb. Ik had al het gevoel dat het weer een meisje zal zijn en ik had gelijk. Ik vond het zo jammer! Maar ik ben wel helemaal verliefd op mijn kleine meid hoor! Maak je geen zorgen, dat komt bij jou ook vast goed! Liefs,