Hopsakidee!
Hopsakidee!
Gister was een druk gezellig dagje. Eerst zijn we met z'n drietjes gezellig boodschappies gaan doen bij de appie. Dat is tegenwoordig met Bram 1 groot feest aangezien hij zijn eigen karretje pakt en ALLES in zijn boodschappenwagentje stopt wat hij leuk vind...Dat kunnen tomaten zijn, maar ook zoals vorige week 10 zakjes slakkenboterkruiden.. ;) Wel 10 minuten langer bezig als je bij de kassa staat omdat alles weer netjes terug gelegd moet worden maar geeft niks. (zolang je de tijd hebt he.. ) Bij de kassa aangekomen wil Brammetje tegenwoordig alle shampooflesjes en haarlakbussen verplaatsen, helaas gister onder streng toeziend oog van een medewerkster... Maar goed, ik zette alles weer netjes terug dus geen commentaar... ;)
Vervolgens zijn we op pad gegaan naar de verloskundige. Daar aangekomen mocht Bram de enveloppe vasthouden om aan de verloskundige te geven, die was bij binnenkomst volledig doorweekt omdat een brief in je mond hebben erg fijn schijnt te zijn... Jammere is trouwens dat ik echt NIKS met onze nieuwe verloskundige heb... Mijn 1e verloskundige bevond zich in het centrum van Utrecht en die waren zo fijn, lief en aardig... Bij binnenkomst had ze al je gegevens al doorgekeken, wist ze wie je was, en kende ze je na een aantal keertjes gewoon meteen bij je voornaam. Ook de gesprekjes waren altijd heerlijk. Niet altijd over de buik, ook wel eens over hun werk of andere dingetjes. Lekker ontspannen dus. Deze nieuwe verloskundige daarentegen (we wonen nu in brabant) weet na 3 keer langs te zijn geweest niet eens dat ze je al 3 keer heeft gezien... Stelt zich elke keer weer voor en kijkt pas in je dossier als je bij haar aan haar tafeltje zit... Pas dan ziet ze hoe ver je bent enz. Maar goed, ik heb er dus echt helemaal niets mee, wat me eigenlijk ook allemaal niet zo heel veel kan schelen. Ze vraagt me hoe het gaat, ik zeg hardstikke goed, bloeddruk meten (60 over 110 dit keer, net als alle andere 300 keer ;) ) hartje luisteren, ligging kleintje voelen en klaar. Tis natuurlijk ook nooit echt meer maar door die ehm, afstandelijkheid heb ik helemaal zoiets van jajajajaja als ze aan het woord is.. (erg he...) Dat het me allemaal niet zo heel erg interesseert , of misschien is dat een beetje het verkeerde woord want interesse in onze kleine heb ik wel) maar misschien komt het omdat het de tweede is. Ben je toch iets meer in jezelf ofzo.. Je herkent alle pijntjes, maakt je veel minder druk en voelt gewoon dat het goed gaat. Ik heb nu echt veel meer zoiets van : lukt me wel, komt goed en heb daar jullie nu niet bij nodig. Zoiets...
Maar goed, daar binnen toch met brammetje en daanlief naar het hartje geluisterd wat prachtig klonk! Vervolgens gevoeld waar het hoofdje van de kleine meneer zich bevindt en ik en daan konden het zelf ook voelen! Heel apart om zo tussen je twee handen het hoofdje te voelen... Kleine drop ligt nog lekker met zijn hoofdje omhoog, en dit lijkt me ook de meest fijne ligging dus lekker nog even blijven zo zou ik zeggen!
Over 3 weekjes mogen we weer komen (HOE fijn, nu nog maar 2 keer om de 3 weekjes en daarna om de 2!! Het komt echt dichtbij!!!) en dan meteen even de rhesusprik krijgen.
Bij thuiskomst kwam de postbode met het gezellige kraampakket aanzetten. Dit keer geen leijke tas en een groeimeterding, dit keer een mooie pittenzak als kruikje! (volgens mij mag je die helemaal niet gebruiken bij de kleine straks, maar dat terzijde...) En een thermometer, ook iets nieuws! En een boekje over gevaren in huis, maar die zie ik meer als preventiemateriaal voor hunzelf... ;) beetje doorgelezen maar als je nadenkt begrijp je best dat het gevaarlijk is voor een kleine om op een hoge tafel te staan... Of dat een warme oven heet is... Maar goed, boekje, thermometer en pittenzakje en natuurlijk alle ontsmettingsdingen, verbandjes en onderleggertjes. En echt hoor, het komt zo dichtbij!!! Zie je opeens dat zakje met een navelklemmetje... Ik weet nog zo goed bij Brammetje hoe dat eruit zag.. (beetje vreemd, zo'n half afstervend stukje navelstreng, maar toch...)
Anniehoe, allemaal erg fijn en spannend ... Donderdag ben ik 27 weekjes zwanger, gezellig gezellig. Ik ben trouwens al negen kilo aangekomen.... En in 1e instantie schrok de verloskundige hier een beetje van... Maar na het bekijken van mijn BMI toen ik net zwanger was vond ze het meer dan normaal. Ik lag net op het randje van normaal gewicht en ondergewicht, en aangezien ik lang ben vond ze dat ik nu absoluut reserves op moest bouwen.. En dat negen kilo niet erg was. Eerder juist wel fijn. Goed, ik vind 9 kilo al te veel, weeg nu 70 en ben bang dat er zo elke week weer geen idee hoeveel bij gaat komen. Ik begin echt reuze uit te dijen, mijn heupen zijn wederom ernstig aanwezig, maar gelukkig doet buikje ook mee. De placenta ligt nu tot 2 cm boven mijn navel, precies zoals het hoorde. Nu maar afwachten hoeveel kilo erbij komt en maar voorzichtig aan mijn zwangerschapsbroeken van toen met brammetje tevoorschijn halen.. ;)
En als klap op de vuurpijl hebben Daan en ik ons gister laten inenten voor de Mexicaanse griep. Jeetje, wat doen ze dat snel!!! Zo hop, hallo marieke, mouwtje omhoog, hup prik erin en klaar! Ik vond het eerst allemaal een beetje eng idee, zo'n massale nog beetje onbekende griepprik...Ik bedoel, een beter massamoordwapen bestaat er niet (ik kijk te veel ncis enzo denk ik...)Maar nu die erin zit ben ik wel heel blij ermee. Kijk, ik denk dan maar zo: als ik nu een griep krijg, een echte echte, of het nu de Mexicaanse is of niet, ik heb echt geen zin in dagen 40 graden koorts... En als iets niet goed is voor de kleine frum in m'n buikje is het wel een mama die dagen hardstikke hoge koorts heeft... En daarbij komt nog kijken, als je echte griep hebt kan je niet even voor de kleine Bram zorgen.. dan lig je echt half te vergaan op je bedje een week... En die mexicaanse griep zal nog wel even blijven, dus nu lekker voor lange tijd er tegen beschermd! Ik ben er echt blij mee. Weet nu dat ik geen heftige griep krijg en vind dat erg geruststellend voor de kleine in de buik. Al kunnen we nog altijd e gewone huis-tuin- en keukengriep krijgen maar die sla ik gewoon zowieso over dit jaar.. ;)
Over paar weekjes de volgende en onze kleine Bram mag hem volgende week. Ook aan hem ga ik hem geven. Zeker nu ik net hoorde dat een lief vriendinnetje haar kleine frummel van 17 maandjes oud de Mexicaanse griep heeft gekregen... Hoge koorts, bijna niet willen eten of drinken, lijkt me doodeng... Dus bij deze beterschap voor de kleine meis, en brammetje volgende week zijn prikje.
Als laatste nieuwtje: we zijn uit de naam!!! Poe hej.... dat was wel even moeilijk... We bleven maar twijfelen, hadden eigenlijk 3 namen waar we dol op waren/zijn.... Maar wat past nu het beste, en wat vinden wij mooi.... ZO moeilijk... Voor bram was het al snel duidelijk dat hij bram zou gaan heten, deze frum heeft nog wat gesprekjes nodig gehad eer we hem echt een naam konden geven. Maar we zijn zover, we zijn eruit en ik ben er oh zo blij mee.... Nog 3 maandjes, dan weten jullie het ook ...;)
Ik stap onder de douche en dan in de auto, alleen vanmiddag werken, lekker rustig ochtendje dus!
Tot snel
Liefs!
reacties (0)