Rust zacht lief klein schildpadje...
Nou, er is dus iets best verdrietigs gebeurd...
(oke, misschien denkt nu half babybytes dat mijn kleine frummeltje in m'n buik er niet meer is, maar hoho, dat is niet zo hoor!!! Die doet het geloof ik nog prima...)
Maar nee, er is dus een klein schildpadje van ons heen gegaan... Een aantal maandjes terug hebben wij 2 kleine schildpadjes gekocht voor Bram. En ik wilde er heel goed voor zorgen. En dat heb ik ook best gedaan.. Al vond ik op een gegeven moment dat ze zo zielig binnen stonden met dit lekkere weer... Dus ik ze hops naar buiten gedragen (met aquarium en al natuurlijk) en nu zaten ze elke dag HEERLIJK in het zonnetje op hun stenen te zonnebaden, beentjes uitgestrekt, nekjes zo ver mogelijk naar buiten... Het zag er allemaal erg lief uit... En gister was alles nog prima! Maar nu is er dus 1 kleine schildpad een beetje klem komen te zitten denk ik onder een van de stenen... Ze zaten daar in de nacht altijd onder om een beetje te schuilen... en ik snapte al niet helemaal waarom er 1 schildpadje de gehele dag onder de steen zat.. Maar goed, weet ik veel, misschien voelde hij zich niet zo lekker en wilde hij heel niet in het zonnetje op de steen maar zat hij liever onder de steen...
Ik vond het er toch een beetje raar uit zien op een gegeven moment en dus ben ik zojuist even gaan kijken... En meneer de kleine schildpad zat klem.... En hij leefde dus niet meer.... Nou, oke, erg gezellig qua omgang zijn de schildpadjes met ons niet, ze zijn zelfs een beetje saai... Maar dan hoeven ze van mij toch ook echt niet klem te zitten onder een steentje om zo aan hun einde te komen! (Als ik ergens bang voor ben is het wel om stikkend dood te gaan, he wat een lekker onderwerp opeens) Maar kleine schildpad is het dus overkomen... Ik voel me ECHT schuldig... misschien was hij vanmiddag wel in ademsnood, en keek ik alleen maar een beetje dom afvragend door het raampje, denkend dat schildpadje gewoon een beetje wilde schuilen... Terwijl schildpadlief om HULP wilde roepen!!!(als hij het kon he...) En dit is mama.... Waar gaat dit heen...??!
Maar goed, ik vind het best een beetje sneu en ben ook een klein beetje verdrietig nu... En al denken jullie nu van: jezus waar gaat dit over... Dan gooi ik het op m'n hormonen... Ook goed.. Maar dat zeg ik dan weer niet tegen zojuist overleden schildpad ...
Ik ga even een gat in de tuin graven...
reacties (0)