Mommy time(!?!)

Na aan een aantal keren de vraag over een buikwandcorrectie te hebben gesteld hier, heb ik 2 weken geleden de stoute schoenen aangetrokken en heb een afspraak gemaakt in het Slootervaartziekenhuis in Amsterdam..juist ja, voor een buikwandcorrectie.

Ik zit er eigenlijk al jaren mee. Na de zwangerschap van Mees (waar ik + 35 kg ben aangekomen) was het resultaat na de bevalling een gewicht van 90 kg bij een lengte van 1.60. Normaal weeg ik rond de 60 kg dus dat zegt al genoeg. Rond een week of 30 kreeg ik striae, niet heel ernstig in het begin maar met de week werd het erger en erger. Met al resultaat dat ik in mijn laatste week zwangerschap aardig kon concurerren met een zebra c.q tijgervel. Op dat moment vond ik het niet erg, alles voor de baby zeg maar. Maar na de bevalling dacht ik daar toch nét even anders over. Na een aantal maanden flink lijnen en trainen belandde ik weer op mijn gewicht van 62 kg. Het was een hele weg geweest, maarrrr..ik was weer wat ik moest zijn. Alleen, als ik naar beneden keek was voor mijn gevoel niet veel veranderd aan mijn buik. Hij bleef dik en vooral hangend. Maar goed, we wisten natuurlijk ook dat we sowieso nog graag een tweede kindje wilde dus kon ik het wel aardig verbergen met leuke kleding. Het leek op een bepaald moment echt een heel stuk minder, en dan krijg je er ook vrede mee.

In november 2009 bleek in zwanger na een miskraam, ik was al wel weer wat kilootjes aangekomen maar het was nog respectabel. De eerste 20 weken verliepen netjes qua gewicht en was toen in het totaal nog maar 8 kg aangekomen. Ná de 20 weken ging het weer als een trein en ik leek met de week wel te groeien. Ik wilde er heel erg om denken niet wéér zoveel aan te komen maar na 36 weken bleek ik alweer dik 20 kg aan te zijn gekomen. En daar heb ik niet veel aan hoeven doen, ik blijk dus gewoon aanleg te hebben. Na weer te zijn bevallen van een wolk van een zoon (en bevrijd te zijn van die megatoeter via een keizersnede) ging ik na 6 weken alweer de strijd van de kilo's aan. Een beetje teveel van het goede, ik viel wel af uiteraard maar het vergde teveel van me.

Nu ben ik bijna 10 maanden verder en weeg ik 68 kilo. Nog niet helemaal op mijn gewicht, ik moet er ook echt weer wat aan doen..maarrr..die buik. T is echt verschrikkelijk. Na de tweede zwangerschap is hij echt gaan hangen en heel slap. Een normale broek kan ik niet aan aangezien er dan een hele flap/laag over mn broekrand hangt wat echt geen gezicht is. De striae maakt het er niet mooier op en mijn navel lijkt wel een tunnel. Niet echt bikiniproof zeg maar..

Dus, heb ik aanstaande vrijdag mijn eerste intake gesprek bij de chirurg in Amsterdam. I know, het is een hele ingreep en ik zou moeten accepteren dat dit mijn lichaam is na twee schatjes van kinderen, maar ik kan het niet. Ik kan dit niet accepteren. Ik vind het verschrikkelijk. Als ik naar mezelf kijk in de spiegel kan ik alleen maar daar na kijken, walgelijk. Aangezien het een hele kostbare ingreep is, worden er vrijdag foto's van m'n buik gemaakt voor de verzekering. Zo kunnen zij bepalen of het überhaupt verzekerd word. Nu heb ik een hele lieve familie, en kreeg ik vorige week een grote verassing. Als het nou niet of gedeelte wordt vergoedt willen m'n vader en mijn zus en zwager mij een bijdrage doen zodat ik het sowieso kan laten doen. Ik vind het zo lief. Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen. Echt supertof. Dus het gaat sowieso door.

Nogal logisch, maar ik vind het desondanks allemaal heel spannend. Ik ben zo benieuwd wat de arts hiervan gaat zeggen. Die kijkt er toch met andere ogen naar. ik houd jullie op de hoogte!

xxx