35 weken ingedaald
Kom net terug van de verloskundige. Mijn vermoedens dat de baby was ingedaald klopten. Sinds een week voel ik steken en druk op mijn blaas en bekken en ik dacht nog: hij zal vast ingedaald liggen. Ook voel ik krampen onderin, alsof ik ongesteld ga worden. Allerlei termen werden gegoogled: indalingswee, voorwee. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het wel wat rek en strek werk is.
We hebben vandaag de bevalling door gesproken. wat infomartie uitgewisseld. Ik wil het rechttoe rechtaan. In het ziekenhuis dan wel te verstaan. Geen pijnbestrijding. Heb nog wel gevraagd of ze in het ziekenhuis ook lachgas hadden. Want ik zag dat op tv en dat leek me nog niet eens zo heel verkeerd.
Het is allemaal zo abstract voor me, de klus moet geklaard worden, dat is alles wat ik weet.
En liever over twee weken dan over 7 weken! Ik voel me steeds vaker ongelukkig. Ik weet dat rond deze periode de zwangere vrouw zich in zichzelf keerd. Dat doe ik ook. Maar puur omdat ik me zo dik voel mijd ik sinds twee weken openbare plekken, kennissen die ik een tijdje niet heb gezien. Ik laat eigenlijk alleen nog familie van mij en mn partner toe en mijn beste vriendin. Ik kan niet wennen aan mijn lichaam en het lijkt steeds erger te worden. Mijn buik kent inmiddels ook striemen en ik probeer het echt los te laten hoor. Het zijn straks maar witte streepjes. Ook probeer ik mijn gewicht voor tijdelijk te nemen. Maar echt veilig voel ik me alleen thuis. De dagen gaan wat dat betreft ook bestwel snel, maar het is het tegenovergestelde van hoe ik ben. Ik hoop dat ik me na de bevalling weer wat gemakkelijker ga voelen.
reacties (0)