De P in de verloskundige praktijk
Ik ben erop uit om nu een klaag blog te schrijven omdat ik zo beleefd blijf tegen mensen terwijl het me tot hier zit. En ik zal ongetwijfeld hormonaal onredelijk zijn maar:
- Ze zitten nog altijd op mijn gewicht te zeuren, ja ik ben nu 15 kg aangekomen en dat is mssn ook veel, maar eerlijk is eerlijk ik trek graag een pak koekjes open een keer per week. Dat deed ik altijd, maar sinds drie maanden heb ik een zittend beroep en daarvoor rende ik 30 uur per week door een restaurant. Dus daar is een aannemelijk verschil niet?
- voelt ze het hoofdje, vraag ik, mag ik ook? ja dat mocht. Maar ik voel het niet, word ze zowaar boos en ongeduldig. mwoah.
- legt ze aan mij uit, nogmaals de resus procedure alsof ik een boek met grote letters nodig heb.
en als klapper op de vuurpijl, de vorige verloskundige had niet tegen me gezegd dat ik de papieren van 20 weken echo moest meenemen, zegt ze: nou dat wordt nog wat als de baby er is en je vergeet dit soort dingen.
Ik geloof niet dat dat iets is wat aanstaande moeders tof vinden om te horen.
Misschien had de vorige het wel gezegd, ik vergeet nogal eens wat de laatste tijd, goh.
Aanstaande dinsdag een diabetes test, zal me benieuwen, ik weet haast zeker dat ik het niet heb, maar misschien ook wel, goed dat er getest wordt, dat wel. Zo redelijk ben ik nog wel.
Maar die berispingen, alsof ik aan 1 moeder, een schoonmoeder en 2 oma's niet genoeg heb, komt dit er ook nog eens bij: HET VERLOSKUNDIGEN GILDE!
Ik kijk steeds meer op naar een bezoek aan het clubje van potige vrouwen, ik lees ook niet graag de boeken meer van Beatrijs smulders waar een weeendans en een waarom thuis bevallen zo fijn is uitgelicht zijn.
reacties (0)