10 weken

Ik ben alweer 10 weken, dat is een enorme mijlpaal voor ons. De volgende echo laat nog anderhalf week op zich wachten. Het idee dat de baby in de buik zoveel groeit iedere keer is onwerkelijk. Ik voel me ook ontzettend dankbaar, elke keer als ik een onzekere bui heb ga ik blogs lezen over stellen die al tig rondes bezig zijn. De ontroerende verhalen laten sterke mensen zien die soms alles op alles zetten om hun droom uit te laten komen. Ik vind het dan raar van mezelf dat ik zit te zeuren in het angsthoekje terwijl ik al twee keer zwanger heb kunnen worden en dat het zwanger worden an sicht geen stress koste. En ergens heb ik nu het vertrouwen dat dit kindje bij ons wil zijn en zal blijven.

De klachten blijven hetzelfde een goede dag en een slechte dag en op elk soort dag mijn goede en slechte momenten. Vanaf volgende week zit het er dik in dat de klachten kunnen afnemen dus ik ben benieuwd. Ik krijg opeens wel steeds een specifieke trek. Mijn rantsoen van crackers en cup a soup heeft zijn langste tijd gehad want gisteren wilde ik PERSE lasagne. En vannacht wilde ik PERSE iets met pinda's en pindakaas. en vanmiddag wil ik een frikandel, maar ik geloof niet dat mijn maag dat ook wil .

Ergens heb ik gelezen dat je in week 10 een harde rand boven het schaambeen kunt voelen en dat dit de baarmoeder is die langzaam omhoog komt. Ik kan hem niet vinden echter. Tenminste ik denk dat ik niets voel wat er eerder niet zat. Heeft iemand hier ervaring mee??