Hmmmm

Moet binnenkort weer ongesteld worden. Denk ik tenminste. Vorige maand werd ik het op de 12de. Meestal schuift het wel een paar dagen op. Aangezien manlief steeds 'voor het zingen de kerk uitging' denk ik niet dat ik zwanger ben. Maar toch kwam de gedachte vanavond opeens bij me binnen, dat het natuurlijk heel goed mogelijk is dat het wel zo is. Maar ik ga er niet vanuit. Wil eerst ook graag stoppen met roken. We zijn maandag en dinsdag bij mijn ouders geweest, die op vakantie zijn in Twente. Lekker relaxen en lachen met mijn ouders. Gisteren waren we in Hengelo in een hele grote kerk. Daar heb ik een kaarsje aangestoken voor Rixt. Best wel emotioneel, terwijl ik helemaal niet gelovig ben (wel opgevoed, maar ik doe er niks meer mee). Zo nu en dan overvalt het verdriet me weer. Zoals laatst, toen ik keihard het nummer 'one word' van Anouk draaide in de auto en keihard meezong, liepen de tranen over mijn wangen. Ik zag mezelf weer voor de computer zitten, net nadat we hadden gehoord dat Rixt niet meer leefde. Even speelde de film zich opnieuw af. De pijn die we toen voelden, hoe intens zeer dat deed. Dat we dachten dat niemand ons wat kon maken, want ik was immers op de helft. En toen bleek het toch mis te zijn. Als je het niet meemaakt, weet je niet hoeveel pijn het doet. Dat ik toen blij was dat het koud buiten was, om toch maar iets te voelen. Compleet verdoofd.

Mijn vriendin is gisteren net moeder geworden van een ongelooflijk mooi meisje. Hun derde meisje. Ben er vanavond even geweest en helemaal verliefd op het kleine frummeltje. Ook mijn broer is laatst vader geworden van een heel mooi meisje. Ik wil ook! Ik wil weer bevallen, die magie van het bevallen, tenminste, zo heb ik het met Emma ervaren. Midden in de nacht de weeen opvangen. Met mijn dikke buik onder de douche. En toen ze er was, dat gevoel dat in me opkwam. dat fantastische gevoel van het krijgen van een kindje zou ik zo graag opnieuw willen beleven! Ik heb het aan Edwin beloofd; meteen na de laatste miskraam. er komt zeker weten nog een kindje! En ik hoop dat er meer mogen zijn die hetzelfde mogen beleven, dit zelfde gevoel mogen meemaken, want het is deze meiden zo gegund. Om een kindje in hun armen te houden, waar je onvoorwaardelijk van houdt!

Dikke kus Marian