Ik red me wel

Het is nu meer dan een week geleden dat mijn vriend is vertrokken en kan dan nu ook zeggen dat we definitief uit elkaar zijn. Ik heb twee dagen lang wat tranen gelaten, die omgedraaid zijn in boosheid en ben nu al in de fase dat ik de positieve kant er van kan zien (wow ben nog nooit zo snel over iemand heen gekomen). Dat ik nu helemaal klaar met heb ben, en zo snel al, heeft te maken met het feit dat hij niet echt veel interesse toont in Hugo. Ik sprak hem vandaag op de msn en hij praatte alleen maar over zijn spullen. En dat hij ze dan morgenavond wilde ophalen. Ik was toen op dat moment laaiend. Waarom vraagt hij niet hoe het met zijn zoon is? En waarom denkt hij er niet bij na om op een zaterdag overdag te komen zodat hij hem nog kan zien?? Bah..wat een teleurstelling.

Gelukkig lijkt het alsof Hugo niet zoveel meekrijgt van deze nare situatie. Ik ben vrolijk tegen hem, alhoewel ik moet toegeven dat het soms gemaakt vrolijk is..Hij doet het erg goed, en ik denk ook dat hij diegene is die mij hier in deze situatie doet staande houden. Ik moet er zijn voor hem en moet dan ook zo snel mogelijk zorgen dat ik mijn spullen op orde heb.

Ik ga waarschijnlijk ook verhuizen naar een betere woning. De woning waar ik nu in zit heb ik altijd gezien als tijdelijk. Een mooie tussenwoning met voldoende slaapkamers en een mooie afgesloten ruime tuin! (Leuk voor kinderfeestjes!!!) Ik hoop dat het door kan gaan..Het is namelijk de woning van een vriendin van me, die heeft het huis geerfd van haar moeder die twee jaar geleden is overleden. Blijken nogal wat haken en ogen aan te zitten bij het verhuren van een koopwoning. Ik ben benieuwd..!

Nou dat was het voor nu maar even..Iedereen die me een berichtje heeft gestuurd naar aanleiding van mijn vorige blog..dankjewel..ben erg blij met jullie..

Liefs