Ik word helemaal gek van mezelf..
Ik ben sinds afgelopen week soms zo hard aan het huilen..om niets! Gister toen ik thuis kwam van mijn werk om half 7 was ik behoorlijk moe, en mijn vriend is altijd standaard een uur eerder thuis dan ik. Weer was er geen eten..en moet ik weer voor het eten zorgen. Nou was de dag gister al waardeloos, zat de hele dag alleen en eigenlijk was het gewoon te druk om alleen te zitten. Het feit dat er geen eten was maakte me zo ontzettend boos, dat ik ongelofelijk hard moest huilen.
En vanmorgen weer, we slapen nu noodgedwongen in de woonkamer omdat we boven bezig zijn met verven enz. Doet mijn vriend doodleuk de tv aan (en als het geluid nou wat zacht stond wil ik er nog nix van zeggen), vervolgens wandelt hij een aantal keren over het matras heen en ik ben klaarwakker! En daar ga ik weer..
Ben nu gelukkig weer bedaart maar ik begrijp er echt niets van..uit het niets zulke heftige emoties..
Ja, zullen de hormonen wel zijn natuurlijk maar of ik dr nou zo blij van wordt.
reacties (0)