Ik weet het even niet..

In mijn eerste blog schreef ik al dat mijn vriend een erfelijke ziekte heeft maar dat het zich nog niet heeft ontwikkeld. Lichamelijke klachten kunnen zich voordoen tussen de 25 en 50 jaar.

En je raad het al..het is begonnen..

Een week geleden kreeg ik hem amper achter de computer weg en hij wilde echt niet bij me zitten 's avonds. Op een gegeven moment had ik er genoeg van en werd boos. Uiteindelijk kwam ik erachter dat hij dat niet zonder reden deed. Hij probeerde me te ontlopen..en wel omdat zijn ziekte is begonnen en hij het niet aan mij durfde te vertellen... Hij vertelde me dat ie omvalt..Als hij uit bed wil of op wil staan vanuit de bank is hij zijn balans kwijt. Wat bij zijn ziekte toch over het algemeen de eerste voortekenen zijn.

Hij moest huilen, ik ook. Om hem te horen zeggen dat hij het zo erg vond om niet oud te worden brak mijn hart. Maar ik moet sterk blijven en hem niet laten zien dat het me veel doet..Daar heeft hij barweinig aan. Ik vind het alleen op dit moment even lastig om steeds sterk te blijven.

Er gebeurd nu zo ontzettend veel..Ik raak mijn baan kwijt, ik heb een huis waar ik geen extra kamer heb voor een baby, dus naarstig op zoek naar een nieuwe woning, een vriend die in de put zit (ondanks dat hij het niet zoveel laat zien) en ziek gaat worden in een aanzienlijke tijd. En ik moet sterk blijven...vraag me alleen af hoelang ik dit nog volhoud. Ik praat liever niet over de ziekte van mijn vriend aangezien het nogal een heftig onderwerp is en ikzelf misschien het ook liever even vermijd om te denken aan het feit dat onze baby ook deze ziekte zou kunnen hebben..

liefs