Laat de sleur maar weer beginnen!!!
Na twee heerlijke weken Kroatië kan de dagelijkse sleur weer beginnen.
De bedoeling was dat wij afgelopen dinsdag terug zouden komen, maar het land was zo mooi, en er was nog zoveel te bekijken dat wij hebben er toch nog 4 dagen aangeplakt hebben. Gevolg dat we zaterdagochtend om 00.52 onze straat inreden, en 54 uur later de wekker ging om de eerste school- en werkdag te laten beginnen.
Zo zit je nog heerlijk om 10 uur aan een zachtgekookte eitje met een vers broodje op je veranda, en zo zit je om 10 uur aan je eerste koffiepauze op het werk.
Ik heb totaal geen spijt van de verlenging, maar het was wel kort om de kinderen weer in het gareel te krijgen. Van 's avonds 23.00 naar bed werd het weer 19.30. Maar we slaan ons er aardig doorheen moet ik zeggen.
De reis ging prima. Lang leve de dvd speler! Eerst vond ik het iets overdrevens en onnodigs maar het is zo handig om de kinderen zoet te houden als je 16 uur in de auto zit.... dan maar decadent.
De stacaravan was netjes, schoon en hiep hiep hoera voorzien van airco.
Camèl was bang om daar te slapen en gilde moord en brand. Om de buren en onszelf ook wat rust te geven heb ik hem, na uiteraard eerst 3 avonden toch stug proberen, bij mij in bed genomen. Hij wilde alleen slapen als hij mij met z'n hand of voet aanraakte. Als ik te ver weg lag moest hij huilen. Ik hield mijn hart vast voor na de vakantie, maar het gaat goed. Hij slaapt weer heerlijk in z'n eigen bedje.
We hebben het strand... eh de kiezels die voor de zee liggen, afgewisseld met culturele uitstapjes. Kroatië is een land met waanzinnig mooie natuur en een hele lange geschiedenis. Zo hebben wij het amfitheater in Pula bezocht, en hele oude stadjes uit de romeinse tijd met straten die zo glad gelopen zijn door de jaren heen dat je op je slippers weggleed, op een berg van 1400 meter geweest, watervallen bekeken, grotten afgedaald (dalen is leuk, maar weer omhoog met 12 kilo op de arm.....), pelgrimskerk bezocht, kleinste officiële plaats van de wereld gezien, dinosaurus park enz. Als hoogtepunt nog een boottocht naar Venetië gemaakt, dus genoeg gezien... Vooral toen ik het plaatselijke toilet bezocht, toen had ik zeker genoeg gezien. Ik zou nog liever in m'n broek plassen dan daar een stap naar binnen te zetten. Maar goed, dat was niet de mooiste herinnering aan Venetië. Dat was toch wel met een fles champagne rond worden gevaren in een gondel.
Over de excursie naar Venetië kan ik nog een heel verhaal schrijven natuurlijk, maar ik beperk me even tot een grappig verhaal. Het heet: haastige spoed.
Als schoolkinderen stonden wij, met nog een groepje grotendeels Nederlanders, om 06.30 klaar om door de touringcar te worden opgepikt bij de receptie. Toen de bus in zicht was stormden ze echt op de bus af. Hmm.... goed, wij wachten wel hoor, buggy moest nog ingeklapt en wij stapten als laatsten in. Eenmaal bij de boot stormde iedereen de bus uit om zich te verdringen bij de boot. En wij... weer als laatsten met buggy richting boot. Iedereen had een plaats en wij stonden te kijken. Helaas, slechts 2 plekken verdeeld over 2 verschillende kamers. Het waren rijen zoals in de bioscoop. Amper beenruimte en krap op elkaar, weinig aantrekkelijk met een peuter die niet 3,5 uur stil kan zitten. Hier en daar pikte ik een blik op van, tja ik zit prima... moet je maar sneller zijn. Er waren nog 2 luxe banken met een tafel vrij, maar die waren gereserveerd voor de crew. Toen ik bij de excursieleidster aangaf dat er geen plek meer was mochten wij daar zitten. Oei, als blikken konden doden. Maar goed, wij hebben heerlijk gezeten, en de kinderen konden kleuren en uit het raam kijken. Toen het tijd was om te lunchen, stormde de hele meute als uitgehongerde wolven het restaurant binnen. Binnen ja, want daar waren de tafels gereserveerd. En dat terwijl er buiten ook tafels vrij waren, en wie wil er niet met 28 graden en hartje Venetië buiten in zo'n smal straatje zitten. Maar goed, dat wist de eigenaar ook, en er valt meer te verdienen aan losse toeristen dan aan een excursiegroep. Ook daar was wederom geen plek meer voor ons. Bovendien kenden ze daar geen kinderstoelen en zou de buggy gigantisch in de weg staan. Los op de bank was geen optie gaf ik die Italiaan aan, en met een grote zucht mochten wij per gratie buiten plaats nemen.
Kan wel vertellen dat wij geen vrienden hebben gemaakt die dag, maar daar kwam ik ook niet voor. Ik dacht alleen dat kinderen elkaar zo konden verdringen, maar niets bleek minder waar.
Al met al twee heerlijke weken gehad, we kunnen er weer tegen voorlopig. Laat de sleur maar weer beginnen!!! (op donderdag na dan, dan is het feest)
reacties (0)