Bevallingsverhaal

Donderdag 14 oktober 2010       De geboorte van Jara

Woensdag had ik nog een afspraak bij de verloskundige. Ze zou kijken of ze zou kunnen strippen. Hopelijk zou dit de bevalling op kunnen wekken. Gelukkig kon ze me strippen en viel het ook nog wel mee met de pijn. ’s Morgens had ik wel wat krampen en verloor ik wat bloed maar niks bijzonders. Op dinsdag was ik nog in het ziekenhuis geweest voor een CTG en echo. Met de gynaecoloog had ik de afspraak gemaakt om op vrijdag ingeleid te worden aangezien ik al aardig wat over tijd was en het zelf helemaal gehad had. De verloskundige vond het jammer om voor een inleiding te kiezen. De baby kon zich ook in het weekend nog melden. Dit bracht mij helemaal in dubio. Natuurlijk wilde ik ook graag dat de bevalling vanzelf op gang zou komen, maar nog een week rond blijven lopen zag ik echt niet zitten. Het knaagde behoorlijk aan me. Toch Erik maar gebeld op zijn werk om te bespreken wat we zouden doen. Gelukkig kon Erik voor donderdag vrij nemen om met me mee te gaan naar het ziekenhuis, hier zou weer een CTG en echo gemaakt worden. ’s Avonds hebben we het nog goed besproken en toch besloten om voor een inleiding te gaan. De kleine had dan de donderdag nog om zich vanzelf te melden. Het was zo mooi geweest. ’s Avonds hebben we nog bij mijn ouders gegeten. Rond 20:00 uur zijn we terug naar huis gegaan. Lekker op de bank gehangen en niks gedaan. Zodra we thuis kwamen begon het een beetje te rommelen in mijn buik. Misschien had het strippen toch iets op gang gebracht??

Rond 4:00 uur moest ik zoals gewoonlijk weer naar de wc. Terug in bed kon ik niet meer slapen. Er ging zo veel door mijn hoofd. Om 4:35 uur kreeg ik een flinke kramp in mijn buik. Zou dit het zijn? Ik had al wel vaker zo’n kramp gehad maar daar bleef het ook bij. Binnen 5 minuten kreeg ik weer een wee. Dit kon niet missen. Vervolgens kwamen de weeën iedere 5 á 6 minuten. Om er toch maar zeker van te zijn dat het echt weeën waren heb ik het eerst een uurtje aangezien voordat ik Erik wakker ging maken. Om 5.30 uur hield ik het niet meer van de spanning en heb ik Erik wakker gemaakt met de mededeling dat hij vandaag vader zou worden! Hij zat meteen recht op in bed, klaar met zijn telefoon om de tijd op te nemen. Helaas zat er nog niet echt regelmaat in de weeën. Zodra ik ging bewegen kwamen ze wat sneller, om de 4 á 5 minuten. Maar wanneer ik in bed bleef liggen kwamen ze om de 8 á 9 minuten. Geen peil op te trekken dus. Erik belde rond 7:00 uur de opa’s en oma’s in spee met de mededeling dat er wat aan de gang was. Daarna even lekker gaan douchen.

Om 11:00 uur hebben we verloskundige Lonneke gebeld. Ze kon niet meteen komen omdat ze zelf nog met een bevalling bezig was. Bij mij was de nood ook nog niet zo hoog dat ze meteen moest komen dus we zouden afwachten totdat ze terug was. Ondertussen zat er nog niet echt regelmaat in de weeën maar ze werden wel steeds heviger. Ik had vooral flinke rugweeën. Wist niet hoe ik moest zitten, liggen, staan of hangen, alles deed me pijn. Gelukkig had ik wel wat aan de puf-oefeningen van de gym. Rustig in en uit blijven ademen om zo de wee op te vangen. Ondertussen verloor ik ook de slijmprop.

Om 14:00 uur kwam Lonneke. De weeën kon ik nog steeds goed zelf opvangen. Na al die uren werken had ik nog maar 3 cm ontsluiting. Had gehoopt dat het wat sneller zou gaan. Met Lonneke spraken we af dat ze om 18:00 uur nog eens zou komen kijken. Snel nadat Lonneke weg was kwam mijn moeder kijken hoe het met me ging. Ik lag ondertussen op de bank om de weeën op te vangen en mam kon even lekker mijn rug masseren. Tijdens een wee leek het wel alsof er nog wat lucht door mijn darmen moest wat me ontzettend pijn deed. Vervolgens hoorde we een plopje waardoor we allebei even stil waren. Al snel voelde ik dat mijn broek nat werd: mijn vliezen waren gebroken! Erik wist niet hoe snel hij een handdoek moest halen. Gelukkig viel het reuze mee met de hoeveelheid water en had ik alleen een natte broek. Snel maar even gekeken naar de kleur: bruin. Erik belde meteen weer naar Lonneke dat mijn vliezen waren gebroken en dat het vruchtwater bruin was. Lonneke zou meteen weer terug komen. Om 15:10 uur stond ze weer op de stoep. Meteen werden we naar het ziekenhuis verwezen omdat de baby in het vruchtwater had gepoept.

Snel hier alle spullen bij elkaar gepakt en het koffertje gepakt wat al weken klaar stond, en op naar het ziekenhuis. Het was inmiddels 16:00 uur en het begon drukker te worden op de weg. Mijn weeën begonnen steeds meer pijn te doen en opvangen was in de auto niet gemakkelijk. Ieder hobbeltje, optrekken en remmen deed pijn in mijn rug. Om 16:25 uur waren we in de verloskamer. Hier stond de verloskundige van het ziekenhuis ons al op te wachten. Alles werd klaargemaakt voor wat onderzoekjes. Om 17:00 uur had ik 3 cm en een klein beetje ontsluiting. In 3 uur tijd dus eigenlijk niks vooruit gegaan. De baby kreeg een draadje op het hoofdje om de hartslag in de gaten te houden. Er werd besloten om een infuus aan te leggen zodat ze wee-opwekkers toe kon dienen zodat de weeën ook wat effectiever zouden worden. Ik zou anders te uitgeput worden en dan kon de bevalling nog lang gaan duren. Gelukkig zat het infuus er snel genoeg in. Vanaf het moment dat ik wee-opwekkers kreeg ging alles snel. Ik had zelf het gevoel helemaal high te zijn en was helemaal in mezelf gekeerd. Mam kwam nog even kijken. Ondertussen was ook Erik zijn moeder in het ziekenhuis aangekomen.

Ik was blijkbaar helemaal in mezelf gekeerd en kreeg niet echt veel meer mee van wat er om me heen gebeurde. Ik heb aardig wat handen fijn geknepen. (volgende keer zal ik mijn nagels kort knippen, haha) De rugweeën waren echt heel pijnlijk, bijna misselijkmakend. Het deed me zelfs zoveel pijn dat ik gesmeekt heb om een ruggeprik. Voor mij veelzeggend hoeveel pijn het deed, vooral als je weet dat ik echt bijna panisch ben voor naalden. Er mocht ook niemand meer aan mijn rug komen. Iedere aanraking was een ramp. Zelfs de kruik moest uit mijn rug gehaald worden.

Om 19:00 uur had ik al volledige ontsluiting! Geen wonder dat de weeën zoveel pijn deden. Alleen een verdoving was nu niet meer mogelijk. Een nadeel was alleen dat de baby een sterrenkijkertje was. Er moest nu nog eerst geprobeerd worden de baby te laten draaien! Ik moest nu op mijn zij gaan liggen om het kindje te laten draaien. De persweeën waren niet meer tegen te houden. Het enogste wat ik mocht doen was een klein beetje mee persen.

Om 20:04 uur mocht ik eindelijk mee persen! De rugweeën voelde ik nog wel maar zodra ik mocht persen was die pijn verdwenen. De laatste twee weeën van de uitdrijving waren echte weeën met oerkrachten. Ik was op, wist echt niet meer waar ik kracht vandaan moest halen. Met verstand op nul en geen besef van de pijn die het deed heb ik mijn laatste beetje energie uit mijn tenen gehaald. Het hoofdje werd geboren en met de volgende wee de rest van het lijfje! En het is…. een meisje!!!! Een super mooie verrassing die het wachten zeker waard is geweest! Jara is eindelijk geboren. Kleine Jara is om 20:38 uur geboren en weegt 2700 gram. Apgar score 10! Een perfect kindje.

Jara heeft in de eerste minuten van haar leventje ook al meteen een record gevestigd in het ziekenhuis. En wat voor record: Jara poepte mama meteen tot 4 keer toe helemaal onder! De laatste keer was net een grote koeienvlaai op mama’s buik. Jara zat zelf van haar rug tot hielen onder de poep en moest meteen al gewassen worden. Na 15 minuten wachten wordt ook eindelijk mama gewassen.

Nadat ik gewassen was mocht ik overstappen in een ander bed. Hier mag Jara voor de eerste keer drinken. Jara is een echte kleine gulzigaard want ze drinkt maar liefst 20 minuten!

Om 22:15 uur mogen we eindelijk de verloskamer af om Jara aan haar opa’s en oma’s en oom te laten zien. We worden in de gang al opgewacht door een klein legertje papparazzi’s die niet meer konden wachten. Iedereen glimt van trots. Op de kamer wordt Jara door iedereen nog eens goed bekeken en er wordt champagne gedronken met beschuit met muisjes.