Last van hormonen?

Even wat van me afschrijven.

Deze week is het bij ons kermis. Altijd gezellig natuurlijk. Erik en ik hadden afgesproken om vrijdagavond even over de kermis te gaan, ergens wat te drinken en dan weer terug te gaan. We wonen in het centrum dus terug naar huis gaan is erg gemakkelijk. Zaterdag zouden we langer uitgaan. Erik wilde gezellig met zn vrienden wat gaan drinken. Geen probleem. Zolang hij zich maar niet helemaal vol zou gieten met bier en weer zo zat thuis zou komen als de vorige week. Bij thuiskomst wat hij vorige week, voor mij, te luidruchtig, stonk naar alcohol, maakte alle lampen aan en vond het dan nog gek dat ik wakker was. Ja, wakker geworden was. Vervolgens kwam ik niet meer in slaap. Vorige week dus zeker 2 uur wakker gelegen, moeten huilen van de vermoeidheid, last van mn voeten/benen en vooral last van hormonen en een vent die te zat is om er ook maar iets van te kunnen begrijpen. Vandaar dus mijn vriendelijke doch dringende verzoek om zich een beetje in te houden.

Vrijdagavond was gezellig, het was niet te druk op de kermis. Helaas is onze vriendengroep blijkbaar verknocht aan 'hun' kroeg. Ze zijn er echt niet weg te slaan. Tijdens de kermis is het straatje waar de kroeg zich bevindt omgetoverd tot feestterrein, compleet met podium, overkapping en meterslange bar. En het is er stik en stik druk. In niet-zwangere toestand geweldig gezellig. Met wat drankjes achter de kiezen kan ik me daar prima vermaken en heb ik absoluut geen last van de drukte, hitte en vooral duwende mensen. Ja, zo ken ik de Koets met de Kermis. Laat het nu dit jaar zo zijn dat ik 30 weken zwanger ben. Ik heb vooraf tegen Erik gezegd dat ik dus echt geen zin had om naar de Koets te gaan vanwege de drukte (en de stinke geur van alcohol, jakkes!!) Even terug naar vrijdagavond. Je raadt het al: onze vriendengroep dook na 1 rondje over de kermis gelopen te hebben direct het straatje van de Koets in, hups naar hun vaste plek onder het podium (daar is het redelijk rustig) en ze weken er geen meter vanaf. Voor mij werd er een kruk geregeld. Heel lief bedoeld natuurlijk van Erik maar al na 5 minuten zat ik alleen op de kruk en stond iedereen met zn rug naar me toe. Gezellig... HALLOOOOOO!!!!! Hier zit ook nog iemand! Nou goed, kruk weer aan de kant maar ik kreeg al snel weer zo'n last van mn benen dat ik toch wel graag naar huis wilde. Vond Erik geen probleem. We waren toch al weer 2 uurtjes op de kermis geweest.

Zaterdagavond: rond 21.30 u naar de kermis gegaan. Rondje over de kermis gelopen. Gezellig mijn ouders met vriendengroep tegengekomen en met hun wat gedronken. Onze eigen vriendengroep hoefde we niet te bellen. Die konden we ook zo wel vinden. Zaterdagavond is traditiegetrouw de drukste avond van de kermis dus ik had vooraf al aangegeven geen zin te hebben om naar de Koets te gaan. Ik ging liever ergens op het terras zitten, beetje mensen kijken, wat drinken. Maar niemand die daar wat in zag. Het werd dus de Koets. het eerste half uur ging het wel. Het was nog niet erg druk. Het werd alleen al snel wel drukker, werd veel gerookt (waar ik echt misselijk van werd) en de muziek leek steeds harder te gaan. Aangezien het nog geen 22.30 u was had ik ook niet echt trek om al naar huis te gaan. Erik had wel aangeboden om me naar huis te brengen als ik dat wilde maar dat vond ik ook geen optie. Om 23.00 u heb ik tegen Erik gezegd dat ik weg wilde, gek werd van de drukte. Ik voelde me er gewoon echt niet fijn. Hij bood nog aan om een kruk te halen maar dat het ik vriendelijk afgewimpeld aangezien dat de kruk vrijdag ook geen succes was. Erik gaf me ineens twee keuzes: of we blijven hier of ik breng je nu naar huis. Ik begreep goed dat hij een avondje wilde doorzakken met zijn vrienden, en dat vond ik ook geen probleem, maar niet ten koste van mij. Ik had gedacht om eerst nog eens over de kermis te lopen te kijken of we nog op een terrasje wat konden drinken en dan vond ik het wel prima. Maar daar zag Erik geen heil in; "de terrasjes zitten allemaal vol en ik wil met mijn vrienden kunnen kletsen". De enigste optie die ik dus nog had was dan maar naar huis gaan. Ik voelde me op z'n zachtst gezegd aan de kant gezet, niet begrepen en had vooral het gevoel dat ik afgevoerd werd. Onderweg naar huis voelde ik de tranen al komen. Erik had het ook in de gaten en thuis aangekomen wilde hij weten wat er aan de hand was. Geprobeerd hem het uit te leggen maar had niet echt het idee dat hij me begreep. Volgens hem was het niet druk waar we stonden dus hij snapte niet waarom ik dan niet langer wilde blijven. het was toch veel gezelliger om met vrienden te kunnen kletsen dan samen om het terras te zitten?? Ik heb nog geprobeerd om hem terug te laten gaan naar z'n vrienden maar dat wilde hij niet meer. Door mijn reactie was zijn avond verpest en had hij geen zin meer om terug te gaan. Wat volgde was een tranenstroom bij mij die niet op leek te houden. Ik baalde van deze avond. Had er zo'n zin in gehad maar door de starrigheid van vrienden en vriendlief was onze avond verpest. Ik wilde helemaal nog niet naar huis, wilde gewoon weg bij de Koets niets meer niets minder. Mar nu zaten we dus thuis, ik in tranen en Erik boos. Wat had ik dan moeten doen? Alleen over de kermis gaan lopen of op een terrasje gaan zitten? Ik weet nog steeds niet wat ik had moeten doen. Weet alleen dat ik me schuldig voel tegenover Erik maar aan de andere kant vind ik dat hij ook rekening met mij moet houden. De Koets is nou niet echt een plek om te feesten als zwangere aangezien iedereen tegen je aan beukt en altijd bij jou er langs moet.

Nu zit ik hier op zondagochtend, nog steeds met een k*tgevoel. En de spanning is thuis nog om te snijden. Kan niet echt zeggen dat ik me op dit moment gelukkig voel. Maar hopen dat het de hormonen zijn en ik me weer snel wat happier voel.

Sorry voor mn geklaag maar dit lucht wel even een beetje op.

Liefs Margot

ps ik heb nog wat foto's geplaatst van het kamertje!